Klipperroete: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 6:
Nogtans was die Klipperroete tot in die laat 19de eeu die belangrikste handelsroete ter wêreld waarop goedere soos [[tee]], [[wol]] en [[porselein]] saam met pos vervoer is. Indrukwekkende smal seilskepe met betreklik groot seiloppervlakte en weinig diepgang is deur skeepswerwe ontwerp om die uitdagings langs die roete die hoof te kan bied en die seereis in die kortste tyd te voltooi, soos die befaamde Britse teeklipper ''[[Cutty Sark]]'' wat in opdrag van die entrepeneur John Willis in die laat 1860's deur die [[Skotland|Skotse]] werf ''Scott and Linton '' in Dumbarton gebou is.<ref>[http://www.gracesguide.co.uk/Scott_and_Linton ''Grace's Guide to British Industrial History: Scott and Linton. Besoek op 9 Augustus 2017'']</ref>
'n Aantal internasionale ontwikkelinge het in die 1840's 'n behoefte geskep om kompakte premiumprys-goedere en betalende passasiers vinnig na hul bestemmings te vervoer: die ontdekking van goud in [[Kalifornië]] in 1848 en Australië in 1851, die [[Verenigde Koninkryk van Groot-Brittanje en Ierland|Verenigde Koninkryk]] se instemming om [[Verenigde State van Amerika|Amerikaanse]] handelsmaatskappye en rederye tot die winsgewende teehandel toe te laat, en die [[Krimoorlog]] tussen 1853 en 1856 waartydens verskeie seegebiede as oorlogsones omseil moes word.<ref>Joyce E. Chaplin: ''Round About the Earth: Circumnavigation from Magellan to Orbit''. New York: Simon & Schuster Paperbacks 2013, bl. 193</ref>
Die vinnigste klipperskepe, soos die ''Flying Cloud'', kon die roete vanaf die Amerikaanse Noordooste na [[San Francisco]], rondom Kaap Hoorn, in 89 dae voltooi - in teenstelling met gewone skepe se vaartyd van 200 dae. In die teenoorgestelde rigting het klippers vanaf [[Londen]] na [[Sydney]], rondom die Kaap die Goeie Hoop, die seereis in honderd dae voltooi. Die'' Cutty Sark'' was die rekordhouer op dié roete met 72 dae.<ref>Chaplin (2013), bl. 193</ref>
| |||