Idealisme: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 9:
== Kant se idealisme ==
Volgens die (krities en transendentale) idealisme van [[Immanuel Kant]] word aan die verstand (bewussyn) 'n ordende en regulatiewe funksie toegeken met die verwerking van ervarings. Hy gaan uit van "dinge" wat buite ons bestaan en die sintuie kan prikkel, maar waaroor - as 'n ding - niks gesê kan word nie. (Voorbeeld: [[materie]] bestaan, maar dat dit uit [[kwark]]e en/of [[snaarteorie|stringe]] sou bestaan is iets wat bloot en alleen aan die kennis en kreatiewe aktiwiteite van ons bewussyn toegeskryf moet word). Kant verwerp dan ook met klem die ''esse est percipi'' (syn/bestaan wat waargeneem word) van [[George Berkeley]]. Kant se idealisme fokus nie op die bestaan van dinge nie, maar fokus op die (on)moontlikheid om dinge weer te gee in ons bewussyn soos hulle self is. In hierdie sin is idealisme die teenoorgestelde van die filosofiese realisme.
==Duitse idealisme==
"Duitse idealisme" verwys na 'n groep [[Duitse]] filosowe wat 'n spesifieke vorm van metafisiese idealisme voorstaan, afsonderlik bekend as subjektiewe idealisme (Johann Gottlieb Fichte), objektiewe idealisme ([[Friedrich Schelling]]) en absolute idealisme ([[Georg Wilhelm Friedrich Hegel]]). Volgens Hegel se filosofie is die idealisme absoluut. Hiervolgens word bestaan verbind met die idee terwyl die ontwikkeling daarvan die verskillende waarneembare vorme van die werklikheid veroorsaak. Die "syn" is tewens 'n "nie-syn" (want dit ontwikkel die heel tyd en is voortdurend in wording) en bowendien is dit absoluut, want buite dit bestaan daar niks nie. Hegel stel dat: "Die idee in sy totaliteit is die natuur". 'n Ektreme vorm van idealisme is die solifisme, wat stel, dat die totale realiteit voortvloei uit die eie 'ek' self.
== Bron ==
| |||