"Die Duitse idealisme" verwys na 'n groep [[Duitse]] filosowe wat 'n spesifieke vorm van metafisiese idealisme voorstaan, afsonderlik bekend as subjektiewe idealisme (Johann Gottlieb Fichte), objektiewe idealisme ([[Friedrich Schelling]]) en absolute idealisme ([[Georg Wilhelm Friedrich Hegel]]). Volgens Hegel se filosofie is die idealisme absoluut. Hiervolgens word bestaan verbind met die idee terwyl die ontwikkeling daarvan die verskillende waarneembare vorme van die werklikheid veroorsaak. Die "syn" is tewens 'n "nie-syn" (want dit ontwikkel die heel tyd en is voortdurend in wording) en bowendien is dit absoluut, want buite dit bestaan daar niks nie. Hegel stel dat: "Die idee in sy totaliteit is die natuur". 'n Ektreme vorm van idealisme is die solifisme, wat stel, dat die totale realiteit voortvloei uit die eie 'ek' self.
