Allegorie van die grot: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 22:
Sy behendigheid om die weerkaatste skaduwees te sien en te omskryf sal beȉnvloed word deur sy ervarings, en vir die ander gevangenes sou hy minder slim voorkom. Hulle sal hom selfs as 'n gevaar sien en moontlik dreig om hom dood te maak.
==Interpretasie==
Die tog uit die grot (van die waarneembare werklikheid) na buite (die werklikheid van die Idees), simboliseer die opvoedings- en onderwysproses wat die filosoof-regeerder moet volg, as hy aan die hoof van Plato se ideale staat wil staan. Plato is elitisties en het met hierdie opvoeding dus slegs filosowe as kandidate, en dan slegs na jare se intellektuele en morele opvoeding voordat die individu die leiding van die staat op homself kan neem.
Die voorgestelde beelde in hierdie allegorie kan toegepas word in die studie van Plato se kennisleer. Dié wêreld van mense binne ruimte en tyd word gelykgestel aan die lewe in die grot. Die lig van die vuur wat die skaduwes veroorsaak en die eggos van die stemme van die mense aan die ander kant van die muur, kan gesien word as die tydelike voorstellings van hierdie entiteite. Die pyn en moeite wat die gevangenes moet deurgaan om hulself te bevry van die kettings staan vir die langdurig nadenke oor die Goeie. Dit verg baie dissipline aangesien die persoon die verleiding moet kan weerstaan om homself/haarself oor te gee aan die aardse luste. Die uit die grot ontsnaptes en wie in die felle sonlig tegemoet kom staan dan gelyk aan die opstyging van die siel na die wêreld van abstraksie, die werklike kenbare wêreld wat ons aanskou met ons gees. Die son wat die aarde helder verlig kom ooreen met ons gees waarmee ons die ware insig kan bekom. Deur weer terug te gaan in die grot lei daartoe dat die 'verligte' weer moet aanpas in die halfduister. Die kommunikasie met die medegevangenes is nou nie meer dieselfde nie aangesien hul kennis oor die werklikheid nou verskillend is. Hiermee wil Plato duidelik maak dat 'n mens wat in die hoëere vlakke bereik het, moeite het of selfs weier om homself/haarself in te laat met ‘menslike’ aangeleenhede. Hul siel streef voortdurend daarna om weer daarbuite te vertoef.
==Literatuur==
• Cornelis VERHOEVEN ''Mensen in 'n grot: beschouwingen over een allegorie van Plato'', uitg. Ambo, Baarn (1983) ISBN 90-263-0624-5
• Wilhelm BLUM ''Höhlengleichnisse'', Aisthesis Verlag, Bielefeld (2005) ISBN 3-89528-448-3
• Rudolf REHN (red) ''Platons Höhlengleichnis. Das Siebte Buch der Politeia. Griechisch - Deutsch,'' Dietrichsche Verlagsbuchhandlung. Mainz (2005), ISBN 3-87162-062-9
== Bron ==
| |||