Babilon: Verskil tussen weergawes

Van 1811 tot 1917 is daar by tussenposes opgrawings in Babilon gedoen. Die belangrikste ontdekkings is deur die Deutsche Oriëntgesellschaft onder leiding van Robert Koldewey (1899-1917) gedoen. Daar is veral baie oorblyfsels uit die Nieu-Babiloniese en Persiese tyd gevind. Die belangrikste tempelkompleks wat ontdek is, is Esangila, wat beteken "die huis waar die hoof omhoog gerig word". In hierdie tempel is daar ook 'n beeld van die stad- en ryksgod Marduk gevind. Naas die tempel van Marduk het die tempeltoring Etemenaki, die "grondvesting van hemel en aarde", gestaan. Volgens die [[Ou Testament]] is dit die bekende Toring van Babel ([[Genesis|Gen. 11]]). Soortgelyke torings in Ur en Kisj in Mesopotamië bewys dat hierdie soort torings reeds van die vroegste tye af gebou is. Die een baksteen tempeltoring, wat alle ander in omvang oortref het, stam uit die Nieu-Babiloniese tyd. Van hierdie toring is net die grondplan van 91 X 91 m opgegrawe. Uit gegewens van die Babiloniërs self, en uit tekste van die Griekse skrywer [[Herodotus]] (485-425 v.C.), kan daar afgelei word dat die toring 91 m hoog was, dat dit uit 7sewe verdiepings bestaan het, en dat die tempel op die hoogste verdieping gestaan het. Die koninklike paleis was 'n baie indrukwekkende stuk bouwerk. Dit is deur koning Nebukadneser gebou. Die sogenaamde Hangende Tuine, wat reeds in die Oudheid as een van die sewe wêreldwonders bestempel is, was vermoedelik in die noordoostelike deel van die paleis geleë, en hoog bo-op 'n boukonstruksie van ongeveer 30 X 30 m. [[Lêer:Ishtar gate Pergamon Museum.JPG|duimnael|links|'n Herkonstruksie van die Isjtar-poort van Babilon in die [[Pergamonmuseum]] in [[Berlyn]].]]Tussen 1899 en 1917 en opnuut tussen 1962 en 1990 is opgrawings uitgevoer in Babilon. Baie indrukwekkende paleise en tempels uit die Nieu-Babiloniese tyd is gevind.