Leo Strauss: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
→Werke van Strauss: Sintaksis van bronteks |
Sobaka (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 55:
Strauss was sowel 'n ondersteuner as 'n kritikus van die [[liberalisme]]. Hy kritiseer die moderne liberalisme wat voorrang gee aan individuele [[vryheid]] ten koste van historiese waardes soos uitmuntendheid en deug. Strauss argumenteer dat die hedendaagse, relativistiese liberalisme die logiese gevolg was van die filosofiese beginsels van die [[modernisme]] soos dit in die [[Westerse wêreld]] in die [[20ste eeu]] ontwikkel het. Hy was van mening dat die hedendaagse liberalisme 'n intrinsieke tendens aantoon na relativisme, wat op sy beurt lei tot nihilisme wat hy as gevaar vir die gemeenskap beskou. Tegelykertyd het hy gewaarsku oor moontlikheid van die egalitarisme en die mediokrasie. Sy skeptisisme te opsigte van die kulturele relativisme verwoord hy dikwels tydens sy aanbiedings aan die Universiteit van [[Chicago]] teen die einde van die 1950s met die ironiese, gereelde aangehaalde sêding: "As alle kulture gelykwaardig is, dan is [[kannibalisme]] slegs ‘n kwessie van smaak".
Terwyl die moderne liberalisme gerig is op die nastreef van individuele vryheid as hoogste doel, sê Strauss dat meer heil in 'n owerheid gevind kan word wat gefokus is op menslike uitmuntendheid en politieke deug. Hy merk op dat denkers van die eerste orde, beginnende by Plato, al besig was met die vraag of goeie en effektiewe politici totaal eerlik kon wees en tegelykertyd tog die beste uitkomste vir die samelewing kon bereik. Strauss vra homself voortdurend af in welke mate vryheid en uitmuntendheid saam kan bestaan.
Met dit in die agterkop vra Strauss van sy lesers om hulself af te vra of leuns om die beswil (Plato) geoorloof is om die samelewing byeen te hou en te lei. Is sommige nie ten volle bewysbare mites verkondig deur wyse leiers, noodsaaklik om die meeste mense doel en rigting te gee en so 'n stabiele gemeenskap te verseker? Of kan 'n gemeenskap sonder meer floreer op die basis van die ‘dodelike waarheid’ ([[Nietzsche]]) beperk tot wat ons met sekerheid kan weet?
Hoewel Strauss geen definitiewe antwoord op hierdie vrae gegee het nie, neig hy na die eerste. Hy sien die liberale idee van individuele vryheid as die oorsaak dat mense alles uiteindelik in twyfel gaan trek insluitende waardes en morele norme. In plaas daarvan laat mense hulself lei deur die egoïstiese wense met as gevolg dat die waardes wat die gemeenskap bymekaarhou verval. Politici het inderdaad 'n taak om sterk en inspirerende mites te skep wat nie noodsaakliker wyse waarheidsgetrou is nie, maar wel die noodsaaklike illusies skep om die gemeenskap byeen te hou.
== Werke van Strauss ==
| |||