Die '''Magna Carta''' ([[Latyn]]: Groot Handves) is in [[1215]] deur koning [[Jan van Engeland|Jan sonder Land]] opgestel op aandrang van sy [[baronnebaron]]ne.
Onder [[Jan van Engeland|Jan sonder Land]] het Engeland die meeste van sy gebeidegebiede in Frankryk verloor. In 1215 het die Engelse baronne die magtelose koning Jan gedwing om 'n dokument uit te vaardig waarin hy onderneem om die regte van sy onderdane te respekteer.
Die '''Magna Carta''' het die mag van die Engelse koning formeel beperk en in beperkte mate regte aan sy onderdane toegestaan. Dit word oor die algemeen beskou as 'n deurbraak in die ontwikkeling van die konstitutionele regsbestel, hoewel daar in ander Europese lande eintlik talle '''Magna Cartas''' bestaan het. Dit is in [[1297]] deur koning [[Eduard I van Engeland]] bevestig.
In [[1295]] is die [[Staatsraadstaatsraad]], onder [[Eduard I, van Engeland]] ,wat uit edelliede en hoë geestelikes bestaan het, deur die toelating van twee burgers per stad en twee adellikes per graafskap tot 'n [[parlement]] uitgebrei. Dit het die weg gebaan vir die verdeling van die parlement in 'n Hoërhuis (''House of Lords'' ) en 'n Laerhuis (''House of Commons).'' Hierdie verdeling bestaan vandag nog.
Die [[Britse Museum]] in [[Londen]] huisves hierdie historiese dokument. ditDit was die grondslag vir die Engelse grondwet.
