[[Lêer:Ds EW Meyer en sy gesin.jpg|duimnael|links|300px|Ds. [[Walter Meyer]] en sy gesin.]]
In die eerste 15 jaar het die Meyer-egpaar die volgende gemeentes bedien: Venterstad (1953–1955), Olifantshoek in kombinasie met Daniëlskuil en met Upington as wyk (1955–1959), Otjiwarongo in kombinasie met Tsumeb en Grootfontein (1959–1965), Pongola en Goedgegun as buitewyk (1965–1968).
lnIn 1968 het die eerste terugslag hulle getref toe ds. Meyer baie siek word weens die eise en spanning van die bediening – wat hy met volle oorgawe gedoen het – wat vir hom te veel geword het. Hy is aangeraai om weens gesondheidsredes te emeriteer. Ds. N.P. Heystek skryf in sy lewensberig in die ''Almanak'' vir die jaar 2001: "Dit is vir hom 'n bitter besluit en die tye daarna nie maklik nie. Hy wil nog so graag dien, maar is eenvoudig nie daartoe in staat nie." ln 1971 het uitgekomsuitkoms gekom, want hy is gevra om 10 dae per maand te wy aan die bediening van senior lidmate te [[Gereformeerde kerk Elandspoort|Elandspoort]] (Pretoria) en een preek per maand in die gemeente te lewer.
Van 1975 af het hy ook hospitaalbediening in Pretoria in opdrag van die Gereformeerde kerke in Pretoria behartig. Stadig maar seker het sy kragte herstel. Danksy sy geseënde arbeid het Elandspoort hom in 1977 tot voltydse herder en leraar van die gemeente beroep. Dit was ’n blye dag vir hom, sy gesin en die gemeente, maar die voltydse bediening het kort voor lank weer vir hom te veel geraak toe sy brose kragte snel verteer is.
ln 1980 moes hy weer emeriteer op gesondheids- grondegesondheidsgronde. Teen 1983 het hy weer soveel kragte herwin dat hy die [[Gereformeerde kerk Suidkus]] kon gaan help. Hulle het hom vir 'n jaar genooi. Die een jaar het drie jaar geword voor die jong gemeente hul eie voltydse leraar kon beroep. Ten spyte van sy siekte en persoonlike worstelinge, skryf ds. Heystek, "het God hierdie geroepene van Hom steeds baie vrugbaar gebruik". Vir sy begrafnis het sy dogter Ada die volgende woorde geskryf: "Vir 52 jaar het sy geloof in God Drie-enig sy passie geword en het hy soms met bomenslike deursettingsvermoë sy Godgegewe visie nagestreef. Sy dienslewering het hom dikwels deur donker dieptes gelei, sodanig dat dit vir ons as familie soms onverstaanbaar was dat hy steeds kon bly voortgaan. Vir hom was daar nooit kompartemente nie – sy lewe was God en God was sy lewe. Met 'n onsigbare oog het hy die onsienlike, onaantasbare, onverklaarbare God gesien en aanbid."
