Oswald Spengler: Verskil tussen weergawes

Spengler verwerp alle idees van vooruitgang, waarvoor die nasionaalsosialiste hom kwalik neem. In die plek stel hy kultuurgenese waarin kulture net soos individue opgroeie, volwasse word en sterwe. Dit illustreer hy aan die hand van die agt wêreldbeskawings: Die Babyloniese, die Egiptiese, die Chinese, die Indiese, die Indiaans-Meksikaanse, die klassieke of Grieks-Romeinse en die Magiaanse beskawing.Onder hierdie laatste beskawing plaas Spengler die Arabiese, Joodse en [[Bisantynse Ryk| Bistantynse beskawings]]. Die vorming van sy kultuurpalet is oorspronklik en is gesien as 'n reaksie teen die tradisionele Europese kultuur- en geskiedsopvattings van die [[verligting]], die [[renaissance]] en die [[Christendom]]. In sy [[Morfologiese konstruksie | morfologiese]] denke oor kultuurvorming word Spengler beȉnvloed deur [[Johann Wolfgang von Goethe]] en [[Friedrich Nietzsche]]. Die rasionele samelewing en wetenskap was volgens hom die triomf van die Westerse wil gewees. Dit sou volgens Spengler nog 'n weile voortduur as gevolg van sterk wil van Duitsland en hul voeling met die “innerlike gees”. Die boek word onmiddellik 'n sukses, ook kommersieel. Elisabeth Förster-Nietzsche, die suster van Friedrich Nietzsche, vind dit so goed, dat Spengler op haar initiatief die Nietzscheprys kry en daardeur bekentheid verwerf.

 

 

Spengler leef die laatste jare van sy lewe vereensaam en teruggetrokke in München, waar hy duisende boeke koop en 'n versameling antieke wapens opbou. Kort voor sy dood skryf hy aan 'n vriend Hans Frank, dat die Duitse ryk binne tien jaar sou ophou om te bestaan. Hy sterf kort voor sy 56ste verjaardag aan 'n [[hartaanval]].