Friedrich Nietzsche: Verskil tussen weergawes

 

==Nietzsche se filosofie==

 

Omdat Nietzsche homself rigied rig op heersende idees – insluitende sy eie - noem hy homself die filosoof met die hamer. Bekend in die verband is sy waarneming dat [[God]] dood is (''Die fröhliche Wissenschaft'', §§ 108, 125 en 343). Meer in die besonder; die mens het God vermoor volgens hom. Hy bedoel dat 'n God nie buite die mens kon bestaan nie, maar 'n middel is om mense in knegte te omskep deur 'n priesterkaste met opgelegte leefreëls en met 'n vals besef van goed en kwaad. Dit word deur sy teenstanders beskryf as '[[nihilisme]]'. Die lewensontkennende slawemoraliteit van die joods-christelike tradisie is volgens Nietzsche uitgedien. Nietzsche was van mening dat die slawemoraliteit ontstaan het as verset teen die heersende orde. Daarom stel Nietzsche dat slawemoraliteit as 'n moraliteit 'n eksterne oorsaak het. Hierteenoor stel hy die heersersmoraliteit, 'n moraliteit wat sonder invloede van buite af ontstaan het. Die slawemoraliteit is immer teen die heersersmoraliteit gekant. Die heersersmoraliteit is die moraliteit vir diegene wat uit ware krag sterk, mooi en vernaamlik die wêreld tegemoet wil gaan. Die slawemoraliteit staan in die oë van Nietzsche as [[simbool]] van alles wat swak is, maar veral slu is om uit bedrog mag te verkry. Na sy [[geestesversteuring]] het sy suster Elisabeth Förster-Nietzsche die bevordering van sy gedagtes op haarself geneem, deur dit 'n plek te gee in die ektreem nasionalistiese denke, waarby die slawemoraliteit geïdentifiseerd word met die [[Jodedom]], en die ''Übermensch'' met die "edel-Germaan", soos hierdie gemanifesteer het in sommige Duitsers van daardie tye, en wat wedra aanleiding gegee het tot die nasionaalsosialisme. Dit bly steeds 'n vraag of Nietzsche self ooit met hierdie banale interpretasie van sy denke sou ingestem het. As prominent [[NSDAP]]-partylid wou sy suster hom niettemin postuum verhef tot 'n geestelike voorganger van die nasionaalsosialisme.