Nikolaas II van Rusland: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Uitgebrei, nog besig
Uitgebrei, nog besig
Lyn 112:
 
Toe ’n Russiese nederlaag onafwendbaar lyk, het die oproepe om vrede toegeneem. Sy eie ma en sy neef keiser Wilhelm II van Duitsland het Nikolaas aangespoor om vredesonderhandelings aan te knoop. Nikolaas het egter ontwykend gebly en op 10 Oktober 1904 ’n telegram aan die keiser gestuur dat hy beplan om aan te hou veg totdat die Japannese uit Mantsjoerye verdryf is.<ref name="Kowner" /> Eers op 27-28 Mei 1905, met die verwoesting van die Russiese vloot deur Japan, het Nikolaas besluit om vir vrede te onderhandel. Hy het Amerikaanse bemiddeling aanvaar en Sergei Witte aangestel as hoofgevolmagtigde vir die vredesonderhandelings. Die oorlog is beëindig met die ondertekening van die Verdrag van Portsmouth.<ref name="Kowner" />
 
===Anti-Joodse opstande van 1903-1906===
Die [[Chișinău|Kisjinef]]-koerant ''Bessarabets'', wat [[Antisemitisme|antisemitiese]] materiaal gepubliseer het, het geld gekry van Wjatsjeslaf Plewe, die minister van binnelandse sake.<ref>{{cite web|url = http://www.friends-partners.org/partners/beyond-the-pale/english/36.html |title = Beyond the Pale: The Pogroms of 1903–1906 |accessdate = 17 Julie 2008}}</ref> Dié berigte het die Kisjinef-opstand teen die [[Jode]] aangevuur. Nikolaas se regering het die opstand veroordeel en die streekgoewerneur afgedank. Die oortreders is aangekeer en deur die hof gestraf.<ref>[[#Massie1967|Massie (1967)]] pp. 94–95, 122 in Russiese uitgawe</ref> Die leiers van die [[Russies-Ortodokse Kerk]] het ook die opstand veroordeel.<ref>Solzhenitsyn, Alexander (2001) ''Two hundred years together''. Moskou. p. 329</ref> In sy private hoedanigheid het Nikolaas sy bewondering van die oproermakers uitgespreek; hy het geglo antisemitisme is ’n nuttige manier om die volk agter sy bewind te verenig.<ref>Figes, Orlando (1996), ''A People's Tragedy'', pp. 197–8</ref> In 1911 het hy egter regeringsmaatreëls goedgekeur om antisemitisme te voorkom ná die sluipmoord van [[Pjotr Stolipin]] deur die Joodse rewolusionêr Dmitri Bogrof.<ref>Massie, Robert K. ''Nicholas and Alexandra'' (1967) p. 228</ref>
 
=== Bloedige Sondag ===
Op Saterdag 21 Januarie 1905 stelhet ’n priester, GeorgeGeorgi Gapon, die regering in kennis gestel dat ’n optog van werkers die volgende dag in [[Sint Petersburg]] sou plaasvind. Hy vrahet gevra dat die tsaar teenwoordig salsou wees sodat hulle ’n petisie aan hom kankon oorhandig. Die ministers ontmoethet dadelik bymekaargekom om die probleem te bespreek. Hulle oorweeghet dit nie eens oorweeg om die tsaar, wat in [[Tsarskoje Selo]] buite Sint Petersburg iswas, in te lig oor die optog of die petisie in te lig nie. HulleHul voorstel dat ’n ander lid van die keiserlike familie die petisie ontvang, wordis afgewys. Eindelik besluithet die ministers besluit om ekstra troepe na die stad te bring en te hoop sake ruk nie handuit nie. Daardie aand wordis die tsaar vir die eerste keer van die optog in kennis gestel.
 
Op Sondag [[22 Januarie]] [[1905]] beginhet vader Gapon sy optog begin. Die werkers loophet vreedsaam en vrolik deur die stad se strate geloop. Party drahet kruise, ikone en godsdienstige plakkate, gedra en ander Russiese vlae en portrette van die tsaar. Hulle singhet godsdienstige liedere en ''God Behoed die Tsaar'' gesing. Om 14:00 moetmoes die verskillende groepe voor die Winterpaleis bymekaarkom. Oral in die stad vindhet hulle egter gevind dat hul pad na die paleis deur troepe geblokkeer word. Onseker oor wat dit beteken en gretig om nie die ontmoeting met die tsaar mis te loop nie, beweeghet die groepe mense vorentoe beweeg. In hierdie oomblik van chaos brandhet die soldate loslosgebrand. Koeëls trefhet mans, vroue en kinders getref en laat bloedvlekke op die sneeu gelaat.
 
Die amptelike syfer vangetal slagoffers is 92 dood en ’n paar honderd gewond; die ware syfer was waarskynlik veel hoër. Intussen verdwynhet Gapon verdwyn en is ander leiers word gevange geneem. Hulle wordis uit die hoofstad verban en verspreihet elders gerugte versprei dat duisende mense doodgeskiet is. Daardie dag, bekend as "[[Bloedige Sondag"]], veranderhet die verloop van die Russiese geskiedenis verander. Dit vernietighet die ou, legendariese geloof vernietig dat die tsaar en die volk een is. Buite Rusland valhet die toekomstige Britse eerste minister [[Ramsay MacDonald]] die tsaar aanaangeval. Hy noem hom ’n "bloedbevlekte skepsel" en "alledaagse moordenaar".<ref>Massie, Robert K., The Fate of the Romanovs: The Final Chapter, Random House, ISBN 0-394-58048-6, 1995, p. 125</ref>
 
=== Raspoetin ===