Nikolaas II van Rusland: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Lyn 161:
Die Derde Doema het ’n onafhanklike liggaam gebly. Hierdie keer was die lede versigtig. In plaas daarvan dat hulle met ywer probeer regeer het, het opponerende partye saamgewerk om die liggaam as ’n geheel te ontwikkel. Hulle het mag probeer behou deur hul vingers op die nasionale "beursie" te hou. Hulle het die reg gehad om ministers agter geslote deure te ondervra oor hul voorgestelde uitgawes. Hierdie sessies, wat deur Stolipin onderskryf is, was vir albei kante opvoedkundig en mettertyd is wedersydse antagonisme vervang deur weersydse respek. Selfs op die gebied van militêre uitgawes, waar die Oktober-manifes duidelik besluite aan die keiser oorlaat, was ’n Doemakommissie aan die werk. Dit het bestaan uit aggressiewe patriote wat nie minder gretig as Nikolaas was om die gevalle eer van die Russiese weermag te herstel nie, en die kommissie het dikwels uitgawes aanbeveel wat meer was as wat voorgestel is.
[[Beeld:Stolypin_monument_Kyiv_1.jpg|thumb|180px|links|Die monument vir Stolipin in Kiëf.]]
Mettertyd het Nikolaas ook meer vertroue in die Doema gekry. "Hierdie Doema kan nie daarvan beskuldig word dat hulle die mag probeer oorneem nie en daar is geen rede om met hulle vas te sit nie," het hy in 1909 aan Stolipin gesê.<ref name="massie246">[[#Massie1967|Massie (1967)]] p. 246</ref> Ongelukkig is Stolipin se planne deur konserwaties aan die hof ondermyn. Reaksionêre soos prins Wladimir Orlof het voortdurend vir die tsaar vertel die blote bestaan van die Doema is ’n klad op outokrasie – iets wat keiserin Aleksandra in elk geval altyd geglo het. Stolipin, het hulle geskinder, is ’n verraaier en geheime rewolusionêr wat met die Doema saamsweer om die regte wat God aan die tsaar gegee het, te steel. Witte was ook heeltyd besig met ’n gekonkel teen Stolipin. Hoewel Stolipin niks met Witte se val te doen gehad het nie, het Witte hom blameer. Verder het Stolipin onwetend die tsarina kwaad gemaak. Hy het ’n ondersoek na Raspoetin gelas en die resultaat aan die tsaar gegee, wat dit gelees het maar niks gedoen het nie. Stolipin het ook eie reg gebruik en Raspoetin gelas om Sint Petersburg te verlaat. Aleksandra het heftig kapsie gemaak, maar Nikolaas het geweier om sy eerste minister teen te gaan.<ref name="massie247">[[#Massie1967|Massie (1967)]] p. 247.</ref>
Line 173 ⟶ 174:
In 1912 is ’n Vierde Doema verkies, met feitlik dieselfde lede as tevore. "Die Doema het te vinnig begin. Dit is nou stadiger, maar beter; meer houdend," het Nikolaas gesê.<ref name="massie246" />
Die [[Eerste Wêreldoorlog]] het nie goed vir Rusland ontwikkel nie. Teen laat 1916 was die Romanof-familie so desperaat dat groothertog Pawel, Nikolaas se enigste oorlewende oom, hom glo gesmeek het om ’n grondwet en regering wat aan die Doema verantwoordelik is, goed te keur. Nikolaas het geweier en sy oom berispe omdat hy hom gevra het om sy kroningseed te verbreek om outokratiese mag vir sy opvolgers te bewaar.
===Die tsarewitsj se siekte en Raspoetin===
| |||