Wysiging soos op 06:07, 2 Januarie 2018 wysig Oesjaar (besprekings \| bydraes) Burokrate, Administrateurs 195 797 edits →‎Geskiedenis: Skakel ← Ouer wysiging		Wysiging soos op 06:09, 2 Januarie 2018 wysig maak ongedaan Oesjaar (besprekings \| bydraes) Burokrate, Administrateurs 195 797 edits →‎Geskiedenis: Beter rooi Nuwer wysiging →
Lyn 13: Die geomorfologie as wetenskap het in die tweede helfte van die 18e eeu ontstaan, min of meer geIyktydig met dié van die ander hulpwetenskappe van die aardrykskunde. Voorheen is die geskiedenis van die aarde verklaar met behulp van die sogenaamde katastrofeteorie. Hierdie teorie was 'n poging om die godsdiens en die wetenskap in ooreenstemming met mekaar te bring. Invloedryke aanhangers van die katastrofeleer was die bioloog [[Georges Cuvier]] (1769-1832) en die geoloog ~~Abraham~~ [[Abraham Gottlob Werner]] (1749-1817). Werner het beweer dat die aarde aanvanklik geheel en al oordek was deur 'n oseaan waarin die verskillende gesteentes waaruit die aardkors bestaan, afgeset is. Toe dié oseaan begin kleiner word het, het die seestrome die valleie wat tans op die vaste lande aangetref word, uitgeskuur. [[James Hutton]] (1726-1797), tydgenoot van Werner en hoogleraar aan die [[Universiteit van Edinburgh]], was die grondlegger van die moderne geomorfologie. Hy het vir die eerste keer van aktualisme gepraat. Volgens sy teorie word die gedaanteveranderinge wat die aarde ondergaan het, verklaar met behulp van prosesse wat in die hede nog werksaam is. Die hede is in dié teorie die sleutel tot die verlede. Hy het dit nie nodig geag om katastrofale gebeurtenisse wat buite die bekende natuurverskynsels val, in berekening te bring om die veranderinge te verklaar nie.

Geomorfologie: Verskil tussen weergawes