Katedraal: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Voyageur (besprekings | bydraes)
Etiket: 2017-bronwysiging
Voyageur (besprekings | bydraes)
Etiket: 2017-bronwysiging
Lyn 28:
Die katedraal van Speyer in Duitsland, die grootse Romaanse kerk in die land, is meer as 133 meter lank, en sy middelskip bereik 'n hoogte van meer as 34 meter. Sy [[kripte]] strek oor 850 vierkante meter en is sewe meter hoog. Die [[katedraal van Straatsburg]] in [[Elsas]] (Frankryk) spog met 'n kerktoring, wat met 142 meter eeue lank tot by die 19de eeu een van die hoogste geboue ter wêreld gebly het. Die katedraal van Ulm in Duitsland bied plek vir sowat 29 000 gelowiges - meer as die stad se inwonerstal in die 14de eeu. Hierdie grootskaalse bouprojekte is dikwels eers na enkele eeue voltooi - die oprigting van die Straatburgse kerktoring het byvoorbeeld meer as driehonderd jaar geneem voordat dit in [[1439]] ingewy kon word.
 
'n Katedraal het steeds die welvaart en mag van 'n stad weerspieël, en die beplanning, organisasie, uitvoering en finansiering van 'n dergelike bouprojek was 'n hoogs ingewikkelde en ambisieuse onderneming wat deur boumeesters jare vooraf beplan moes word. Katedrale en ander groot kerkbouprojekte het gewoonlik in opdrag van leidende geestelikes soos abde en biskoppe of wêreldlike heersers ontstaan, dikwels met die doelwit om 'n blywende monument vir hul vroomheid en godsdienstigheid agter te laat. Opdraggewers en boumeesters was bewus daarvan dat hulle die voltooing van hul projek heel waarskynlik nie meer sou beleef nie. Boubedrywighede het oor meerdere generasies voortgeduur. Soms is gedeeltelik voltooide geboue deur die opvolgers van vroeëre boumeesters weer afgebreek om plek te maak vir 'n nuwe ontwerp.
 
Gedurende die Middeleeue was katedrale, maar ook ander kerkgeboue, die belangrikste verbruikers van boumateriale en opgeleide mannekrag.<ref>Simon Jenkins: ''England's Thousand Best Churches''. London: Penguin Books 2002, bl. viii</ref> Gawes en skenkings is ontvang van konings en vorste, gildes en burgers. Die biskop van Parys het in die laat 12de eeu selfs teensinnig geweier om 'n skenking van die stad se prostitute te aanvaar, waarmee hulle die geld vir een van die pragtige vensters van die Notre-Dame-katedraal beskikbaar wou stel. Desondanks was geestelikes dikwels genoodsaak om sakereise te onderneem en sodoende fondse in te samel, en ook tydens dienste het hulle steeds geld van die gelowiges gevra.