David Easton

David Easton (24 Junie 1917 - 19 Julie 2014) was 'n Kanadese-gebore Amerikaanse politieke wetenskaplike. Easton, wat in Toronto, Ontario gebore is, immigreer in 1943 na die Verenigde State. Van 1947-1997 was hy 'n professor in politieke wetenskap aan die Universiteit van Chicago.

Easton was aan die voorpunt van beide die behavioristiese en post-behavioristiese revolusies in die politieke wetenskap dissipline gedurende die 1950's en 1970's. Hy het die dissipline se mees gebruikte definisie van politiek naamlik dat politiek die gesaghebbende toewysing van waardes in die samelewing is, geformuleer. Hy is ook bekend vir sy toepassing van die stelselteorie op die studie van die politieke wetenskap. Beleidsontleders het sy vyf-voudige skema gebruik om die beleidmakingsproses te bestudeer: naamlik insette, omskakeling, uitset, terugvoer en omgewing. Gunnell argumenteer dat die konsep van "stelsel" sedert die 1950's die belangrikste teoretiese konsep was wat deur Amerikaanse politieke wetenskaplikes gebruik is. Die idee het in sosiologie en ander sosiale wetenskappe verskyn, maar dit was Easton wat gespesifiseer het hoe dit die beste toegepas kan word op gedragsnavorsing oor die politiek.

Tydens sy loopbaan het hy gedien as 'n belangrike poortwagter, as konsultant vir baie prominente organisasies en befondsingsagentskappe, en skrywer van talle invloedryke wetenskaplike publikasies. Hy het op verskeie rade en komitees gedien en was president van die American Political Science Association.

Onderwys en beroep

Easton verwerf sy voorgraadse graad aan die Universiteit van Toronto in 1939, sy M.A. in 1943 en Ph.D. van Harvard Universiteit in 1947; 'n LL.D. by die McMaster Universiteit in 1970 en hy het in 1972 die Kalamazoo Kollege bygewoon. Hy het met Sylvia Isobel Victoria Johnstone getrou en hulle het een seun. Sy verskuiwing na Kalifornië in 1997 was gedeeltelik ter wille van sy vrou se gesondheid.

Van 1944 tot 1947 was Easton 'n dosent aan die Harvard Universiteit. Hy is in 1947 aangestel as politieke wetenskaplike assistent aan die Universiteit van Chicago; medeprofessor in 1953; professor in 1955; en was die Andrew McLeish Distinguished Service Professor in Sosiale Denke daar in 1984. Hy is in 1997 as Uitvoerende Navorsings Professor in die Departement Politieke Wetenskap, Universiteit van Kalifornië, Irvine aangestel. Soos in Chicago was sy onderrig gerig op na-graadse studente en die promotor vir hul tesisse. Hy het verantwoordelikheid aanvaar vir die UCI se nagraadse program, en oor 'n aantal jare het dit 'n dinamiese en omvattende program geword wat hulle in staat gestel het om top voornemende studente te lok. Dit behels onder meer 'n verpligte kursus vir nuwe gegradueerde studente wat die 19de en 20ste eeuse grondslag van moderne politieke wetenskap behandel het.

Bron

• Hierdie artikel is vertaal vanuit die Engelse Wikipedia