Verskil tussen weergawes van "Turbo-aanjaer"

Die turbo-aanjaer is deur die [[Switserland|Switserse]] ingenieur Alfred Buchi uitgevind wat werk gedoen het op stoomturbines. Hy het in 1905 aansoek gedoen om die patent vir die interne-verbrandingturbo-aanjaer. [[Diesel]]skepe en -lokomotiewe wat toegerus is met turbo-aanjaers het hul verskyning in die 1920's begin maak. Een van die eerste gebruike van turbo-aanjaers wat nie in Diesel-enjins gebruik is nie het plaasgevind toe Sanford Moss, 'n ingenieur van [[General Electric]], 'n turbo op 'n [[V12-enjin|V12]] vliegtuigenjin geïnstalleer het. Die enjin het die voordeel gehad dat dit nie soveel krag verloor het soos ander vliegtuigenjins wat met [[binnebrandenjin]]s as hulle hoog gevlieg het nie.

Turbo-aanjaers is vir die eerste keer in vliegtuigenjins gebruik tydens die 1930's voor die [[Tweede Wêreldoorlog]]. Die hoofdoel vir die aanwending van turbo's in vliegtuigenjins was dan om die hoogte waarteen die vliegtuie kon vlieg te verhoog deur te vergoed vir die laer [[atmosferiese druk]] by hoë hoogtes. Vliegtuie soos die [[Lockheed P-38 Lightning]], [[Boeing B-17 Flying Fortress]] en [[Boeing B-29 Superfortress]] het almal uitlaatgas gedrewe "turbo-aanjaers" gebruik om die kraglewering van hul enjins op hoë hoogtes te verhoog. Dit is belangrik om kennis te neem dat die oorgrootte meerderheid vliegtuie van hierdie tydperk beide rataangedrewe sentrifugale drukaanjaers asook uitlaatgasgedrewe turbo-aanjaers op dieselfde enjin gebruik het.

Na aanvanklike vroeëre minder suksesvolle pogings deur [[General Motors]] met turbo-aangejaagde passasiersmotors het [[BMW]] die herlewing van turbo-aanjaers in 1973 ingelui met die [[BMW 2002|2002 Turbo]] met Porsche kort op hulle hakke met die bekendstelling van die [[Porsche 911|911 Turbo]] by die [[Paryse Motorskou]] in 1974. [[Buick]] was die eerste van GM se afdelings wat die turbo weer heringestel het in die 1978 Buick Regal, gevolg deur [[Mercedes-Benz]] met die [[Mercedes-Benz 300D|300D]] en [[Saab 99]] in 1978. Die wêreld se eerste passasiersmotor met 'n turbodiesel is ook in 1978 bekendgestel deur [[Peugeot]] met die loods van die [[Peugeot 604]]. Vandag word byna alle passasiersvoertuie met [[dieselenjin]]s met Turbo-aanjaers toegerus.

[[Alfa Romeo]] was die eerste Italiaanse vervaardiger met 'n motor met 'n turbo-aanjaer met hul Alfetta GTV 2000 Turbodelta in 1979. [[Pontiac]] het 'n motor met 'n turbo in 1980 bekendgestel gevolg deur [[Volvo]] in 1981. [[Renault]] het 'n nuwe rigting ingeslaan deur 'n turbo-aanjaer in hul kleinste en ligste motor, die [[Renault R5|R5]] te installeer in 1980.

In [[tydren]]ne is turbo-aangedrewe enjins met 'n verplasing van meer as 2000cc al lank die gunsteling kragbrongunstelingkragbron by die Groep A/Wêreldtydrenkampioenskap (topvlak) mededingers vanweë die uitstaande krag-tot-gewig verhouding (en besonderse hoë wringkrag) wat bereikbaar is. Die [[FIA]] het eerder as om die tegnologie in tydrenne te verban, beperkings geplaas op die inlaatdeursnee en sodoende die druktoename beperk.

Die sukses van klein, turbo-aangedrewe, [[vierwielaandrywing|vierwielaangedrewe]] voertuie in tydrenne, wat begin het met die [[Audi Quattro]] het gelei tot die ontwikkeling van padvoertuie soos die [[Lancia Integrale]], [[Toyota Celica GT-four]], [[Subaru Impreza WRX]] en die [[Mitsubishi Lancer Evolution]].

* Die [[stuwer]]

Die drukverhoging verwys na die toename in die absolute inlaatverdeelpyp se druk wat deur die turbo-aanjaer veroorsaak word. Dit is presies gelyk aan die druk soos op 'n [[drukmeter]] aangedui word. Die drukverhoging word beperk om die enjinstelsel binne sy bedryfsbestek te hou en word beheer deur 'n afvoersluis wat uitlaatgasse verby die uitlaatturbine laat vloei. In sommige motors hang die maksimum drukverhoging af van die brandstof se [[oktaangehalte]] en word elektronies beheer deur 'n [[enjinklop|klopsensor]].

Aangesien die turbo-aanjaer die spesifieke kraglewering van 'n enjin beïnvloed, sal die enjin ook groter hoeveelhede afvalhitte vrystel. Dit kan probleme veroorsaak in motors wat nie van meet af aan ontwerp is om die hoë hittelading te hanteer nie. Hierdie ekstra afvalhitte saam met die laer [[kompressieverhouding]] van turbo-aangejaagde enjins dra by tot 'n effens laer [[termiese doeltreffendheid]], wat 'n klein maar direkte impak op die oorhoofse [[brandstofdoeltreffendheid]] het.

Selfs al word die saamgeperste lug verkoel in 'n [[tussenverkoeler]] is die totale saampersing in die [[verbrandingskamer]] groter as in 'n [[natuurlike geaspireerde enjin]]. Om [[enjinklop]] te vermy en steeds die maksimum krag uit die enjin te tap, is dit soms gebruiklik om ekstra brandstof in te voer slegs om beter verkoeling te bewerkstellig. Die oortollige brandstof word nie verbrand nie maar absorbeer slegs die hitte. Terwyl hierdie gebruik wel lei tot verhoogde kraglewering is dit ten koste van brandstofekonomie en verhoogde uitlaatgasse.