Grand Tour: Verskil tussen weergawes

'''Grand Tour''' [gʀɑ̃ˈtuːʀ] ([[Frans]] vir "Groot Reis") was die vakterm vir die verpligte uitgebreide opvoedkundige en kulturele reis wat seuns uit [[Europa|Europese]], maar veral Britse adellike families (later ook seuns uit die hoër burgerklas) vanaf die [[Renaissance|Renaissance-tydperk]] deur [[Sentraal-Europa]], [[Italië]], [[Spanje]] en soms ook die [[Heilige Land]] as laaste deel van hul opvoeding onderneem het. In 'n wyer betekenis van die term word ook na die studiereise van volwassenes uit adel en hoërklas só verwys. Veral in [[Engeland]] word beskrywings van die Grand Tour in die 18de eeu 'n belangrike genre in die nie-fiksionele literatuur.

Die term ''Grand Tour'' is vir die eerste keer in 1670 deur die [[Rooms-Katolieke Kerk|Rooms-Katolieke]] geestelike en reisskrywer Richard Lassels (omstreeks 1603–1668) in sy boek ''Voyage to Italy, or, A compleat journey through Italy'' gebruik. Jong volwassenes het gewoonlik twee tot vier jaar deur Europa gereis om hul horison te verbreed, met vreemde tale, argitektuur, geografie en kultuur as hul hoofbelangstellings. Hulle was welvarend genoeg om die ontstaan van 'n hele bedryf te bevorder wat hulle van reisgidse, plaaslike toergidse en akkommodasie voorsien het. Padrowers was 'n konstante bedreiging, en so het jong toeriste betreklik min kontant saamgeneem. Hulle het in plaas daarvan kreditbriewe van Londense banke aan hul gashere voorgelê.