Hernubare energie: Verskil tussen weergawes

** [[Golfstroming]] (golfstromingskragsentrales)

** [[Termiese energie uit die see]] sal in die toekoms 'n rol kan speel. Hierdie metode benut die temperatuurverskille van die see, wat op 'n diepte van sowat 1 000 meter of meer benede die seevlak sowat 25 °C kan wees. 'n Kragsentrale wek krag met 'n siklus op, waarby eers koue water in 'n warmtewisselaar gepomp word. Hier word dit gebruik om ammoniak te verdamp en te kondenseer. Uiteindelik dryf die [[ammoniak]] turbines aan, wat elektrisiteit genereer.

* '''[[Windenergie]]''': Wind en golwe word deur die uitwerking van sonstrale op die atmosfeer opgewek. Sonstrale verwarm die lugmassas bo-oor die land- en wateroppervlakke. Hoe meer die lug verwarm word, hoe meer styg dit na bowe. Die lugbeweging of wind sorg vir 'n ewewig tussen gebiede met verskillende lugdruk. Windenergie kan dus as 'n soort "tweedehandse sonenergie" beskou word. Windmeule is sedert die antieke tydperk gebruik om graan te maal en water te pomp. Vandag lewer [[windkragsentrale]]s veral in kusgebiede, op eilande en in uitgestrekte vlaktes elektrisiteit. Alhoewel windenergie teoreties in die wêreld se totale elektrisiteitsbehoefte sou kon voorsien, word die effektiewe gebruik van windkragsentrales deur die beskikbaarheid van die benodigde windspoede beperk. Dwarsdeur die jaar is 'n gemiddelde windsnelheid van vyf meter per sekonde (of 18 kilometer per uur) noodsaaklik. Omgewingsbewustes is nie almal oortuig van windenergie nie. Die onvermydelike geraas van die rotors en nadelige uitwerkings op die fauna, veral seevoëls, bly problematies.

* '''[[Geotermiese energie]]''': Ondergrondse warmte, wat as gevolg van gravitasionele botsings, atomiese reaksies en radioaktiewe splyting in die magma ontstaan, kan as energiebron benut word. Die temperatuur styg gemiddeld met 1 °C per duisend kilometer diepte, maar daar is uitsonderings. Plek-plek styg die temperatuur op 'n diepte van twee kilometer tot 360 °C. Hierdie verskynsel tree byvoorbeeld in [[Ysland]], [[Italië]], [[Nieu-Seeland]], [[Kenia]] en die Verenigde State op. Kragopwekking deur middel van geotermiese stoom is vir die eerste keer in 1904 in die Italiaanse dorp Larderello suksesvol getoets, en sedert 1913 lewer 'n geotermiese kragsentrale elektrisiteit. Geotermiese krag kan egter ook naby die aarde se oppervlakte ontgin word. Alhoewel die klimaat in baie gebiede deur aansienlike lugtemperatuurskommelings tussen byvoorbeeld somer en winter gekenmerk word, verander die temperature in die boonste laag van die aardkors minder sterk. Vanuit die wiskundige standpunt bekyk lyk die temperatuurskommelings op 'n soort harmoniese trilling. Teen 'n diepte van sowat vyf tot tien meter kom die temperatuur, wat in die grond gemeet word, min of meer ooreen met die jaarlikse gemiddelde temperatuur. Hierdie warmte word deur middel van spesiale borings na die oppervlak gepomp en veral vir die verwarming van geboue ingespan. In die somer kan aardwarmte egter ook vir koeling en lugreëling gebruik word. Sien ook: [[Geotermiese krag]]