Chromatiese toonleer: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
EvZ (besprekings | bydraes) k Spelfoutjie in verwysings |
Jcwf (besprekings | bydraes) Ek dink "score" is hier nie geimplementeer nie. |
||
Lyn 3:
Verder, in gelykswewende stemming is al die halftone ewe [[Interval (musiek)#Grootte|groot]] (100 sent). Gevolglik is die note in 'n gelykswewend gestemde toonleer eweredig gespasieer. Dit maak die chromatiese toonleer 'n [[Diatoniese toonleer|niediatoniese toonleer]] met geen [[tonika]] nie, weens die [[Simmetriese toonleer|simmetrie]] van sy ewerediggespasieerde note.<ref name="B&S">Benward & Saker (2003). ''Music: In Theory and Practice'', Dl. I, bl .47. Sewende uitgawe. {{ISBN|978-0-07-294262-0}}.</ref>
<!--
Die stygende en dalende chromatiese toonleer word hieronder getoon.
:<score vorbis="1">
\relative c' {
\clef treble \time 12/4 \hide Staff.TimeSignature
c4^\markup { Ascending } cis d dis e f fis g gis a ais b
c^\markup { Descending } b bes a aes g ges f e es d des c
}
: <score />
-->
Die term ''chromaties'' word afgelei van die Griekse woord ''chroma'', wat ''kleur ''beteken.
| |||