Giuseppe Garibaldi: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Sobaka (besprekings | bydraes) No edit summary |
Sobaka (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 15:
==Terug na Italië==
Ná die revolusiejaar 1848, wat ook nie die Italiaanse skiereiland onaangeraak het nie, het Garibaldi na sy vaderland teruggekeer om die stryd teen Oostenryk te lei. Ongelukkig het Piëmont vrede gesluit, nog steeds aan die begin van Garibaldi se guerrilla op die Lago Maggiore. Garibaldi het die vrede geïgnoreer en die [[oorlog]] op sy eie voortgesit. Sy leër word ontbind en hy het weer gevlug. Vir die tweede keer was hy
In [[1849]] het Garibaldi betrokke geraak in die Romeinse Republiek in [[Rome]], 'n nuwe, revolusionêre staat wat gestaan het vir godsdienstige vryheid, die skeiding van kerk en staat en die afskaffing van die [[doodstraf]]. Franse troepe gelei deur die latere keiser [[Napoleon III]] het die opstand onderdruk en die sekulêre gesag van [[Pous Pius IX]] oor die kerklike staat herstel. Die berigte oor sy toevlug met sy manskappe na die neutrale [[San Marino]] in die buitelandse pers het hom 'n internasionale held gemaak. Anita het tydens die vlug aan malaria gesterf, terwyl albei deur Oostenrykse troepe agtervolg is.
Lyn 21:
Piëmont het nie Garibaldina sy revolusionêre avonture toegelaat nie en hy moes in ballingskap gaan. Hy het via Tanger na die [[Verenigde State]] en daarna [[Peru]] gegaan en vir 'n rukkie as handelaar gewerk. Nadat hy deur premier Cavour van Piedmont begenadig is, het hy hom in [[1854]] op Caprera naby Sardinië gevestig, waar hy grond kon koop.
Vanaf [[1860]] het Garibaldi geveg vir die vryheid van Italië met 1089 Rooi hemde, tussen 11 en 70 jaar oud. Deur die verowering van [[Sisilië]], [[Kalabrië]] en uiteindelik [[Napels]] het hy die koninkryk van die twee Sisiliës tot 'n val. Garibaldi oorhandig die mag aan Vittorio Emanuele, wat die eerste koning van Italië geword het. Die Kerklike Staat het baie grond verloor, sodat dit nie meer die Italiaanse skiereiland in twee verdeel het nie. Lombardië-Venesië is in [[1866]] verower. Na 'n onsuksesvolle poging wat in [[1867]] in die Slag van Mentana geëindig het, moes die inname van Rome tot [[1870]] wag. Die Franse-Duitse oorlog het die Franse troepe wegeroep, waarna die Switserse Wagte en die sogenaamde ''Zuavi Pontifici'' (Pouslike
Rome word hoofstad van Italië en die pouse het hul sekulêre mag verloor. 'n Konflik het ontstaan tussen die pouse en konings, wat eers geëindig het met die bekragtiging van die Lateran-verdrag tussen die Heilige Stoel en die Italiaanse regering onder die fascistiese diktator [[Benito Mussolini]] in [[1929]].
| |||