Giuseppe Garibaldi: Verskil tussen weergawes

In [[1849]] het Garibaldi betrokke geraak in die Romeinse Republiek in [[Rome]], 'n nuwe, revolusionêre staat wat gestaan het vir godsdienstige vryheid, die skeiding van kerk en staat en die afskaffing van die [[doodstraf]]. Franse troepe gelei deur die latere keiser [[Napoleon III]] het die opstand onderdruk en die sekulêre gesag van [[Pous Pius IX]] oor die kerklike staat herstel. Die berigte oor sy toevlug met sy manskappe na die neutrale [[San Marino]] in die buitelandse pers het hom 'n internasionale held gemaak. Anita het tydens die vlug aan malaria gesterf, terwyl albei deur Oostenrykse troepe agtervolg is.

 

 

Vanaf [[1860]] het Garibaldi geveg vir die vryheid van Italië met 1089 Rooi hemde, tussen 11 en 70 jaar oud. Deur die verowering van [[Sisilië]], [[Kalabrië]] en uiteindelik [[Napels]] het hy die koninkryk van die twee Sisiliës tot 'n val. Garibaldi oorhandig die mag aan Vittorio Emanuele, wat die eerste koning van Italië geword het. Die Kerklike Staat het baie grond verloor, sodat dit nie meer die Italiaanse skiereiland in twee verdeel het nie. Lombardië-Venesië is in [[1866]] verower. Na 'n onsuksesvolle poging wat in [[1867]] in die Slag van Mentana geëindig het, moes die inname van Rome tot [[1870]] wag. Die Franse-Duitse oorlog het die Franse troepe wegeroep, waarna die Switserse Wagte en die sogenaamde ''Zuavi Pontifici'' (Pouslike infantrie-eenhede) met 13 157 mans nie meer weerstand kon bied bied teen 50 000 Italianers nie.