Vandale (volk): Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Kennis uitgehaal
Jcwf (besprekings | bydraes)
Lyn 43:
[[Hilderik]] ([[523]]–[[530]]) was die mees Katoliek-vriendelik van die Vandaalse konings. Hy het egter min belangstelling in oorlog gehad en dit aan sy familielid , [[Hoamer]] oorgelaat. Toe Hoamer deur die More verslaan is, het die Arian faksie in die koninklike familie 'n revolusie gelei, en het [[Gelimer]] ([[530]]–[[533]]) koning geword. Hilderik, Hoamer en hulle familielede is in die tronk gestop.
 
Die Bisantynse keiser [[JustinianJustinianus I van Bisantium|Justinianus I]] het oorlog teen die Vandale verklaar. Die aksie is gelei deur [[Belisarius]]. Nadat hy verneem het dat die grootste deel van die Vandaalse vloot besig was om 'n rebellie in Sardinië te beveg, besluit hy om vinnig op te tree en land op Tunisiese grond en marsjeer op na Kartago. In die laatsomer van [[533]], ontmoet Koning Gelimer, Belisarius tien myl (ongeveer 16km) suid van Kartago tydens die [[Slag van Ad Decimium|Ad Decimium]]. Die Vandale was aanvanklik besig om die slag te wen, maar toe Gelimer's se kleineef, Gibamund, in die stryd val, verloor die Vandale moed en vlug. Belisarius het Kartago vinnig oorgeneem terwyl die oorlewende Vandale aanhou veg het.
 
Op [[15 Desember]], [[533]], raak Gelimer en Belisarius weer slaags tydens die [[Slag van Ticameron|Ticameron]], omtrent 20 myl (32km) van Kartago. Weereens het die Vandale goed geveg maar knak, die keer toe Gelimer se broer [[Tzazo]] in die slag val. Belisarius het vinnig tot by [[Hippo Regius|Hippo]], tweede stad van die Vandaalse Koninkryk, gevorder en in [[534]] het Gelimer aan die Romeinse oorwinnaar oorgegee, en beëindig daarmee die Koninkryk van die Vandale.