Anglo-Zoeloeoorlog: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Skakel
Skakel
Lyn 31:
}}
 
Die '''Anglo-Zoeloeoorlog''' is in 1879 tussen die [[Britse Ryk]] en die [[Zoeloe-koninkryk]] gevoer. Met [[Henry Howard Molyneux Herbert, 4de HertogGraaf van Carnarvon|Lordlord Carnarvon]] se suksesvolle instelling van 'n federasie in [[Kanada]] is die idee gehuldig dat soortgelyke politieke pogings, gekoppel aan militêre veldtogte, moontlik suksesvol kan wees met die [[Afrika]]ryke, stamgebiede en die [[Boererepubliek]]e in [[Suid-Afrika]]. In 1874 is [[Henry Bartle Frere]] as hoëkommissaris vir die Britse Ryk gestuur om so 'n plan in Suid-Afrika te implementeer. Van die struikelblokke vir sy planne was die twee onafhanklike state van die Boererepublieke en die Zoeloe-koninkryk en sy leër.<ref>Knight (1992, 2002), bl. 8.</ref>
 
Frere, wat op sy eie inisiatief, en sonder die goedkeuring van die Britse regering opgetree het,{{Sfn|Spiers|2006|p=41}} en 'n oorlog met die [[Zoeloes]] wou ontlok, gee op 11 Desember 1878 'n ultimatum aan die Zoeloekoning [[Cetshwayo]] wat die koning nie kon nakom nie.{{Sfn|Colenso|1880|pp=261–262}} Bartle Frere stuur toe vir [[Frederick Augustus Thesiger, 2de Baron van Chelmsford|Lord Chelmsford]] na Zoeloeland.{{Sfn|Morris|1998|pp=291–292}} Die oorlog is gekenmerk deur verskeie bloedige slagtings, insluitende 'n verrassende oorwinnig vir die Zoeloekrygers by die [[Slag van Isandlwana]], asook as 'n baie belangrike tydperk in die tydlyn van imperialisme in die gebied.