Neo-liberalisme (Internasionale verhoudinge): Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Fixed typo Etikette: Selfoonbydrae Bydrae met mobiele program |
Sobaka (besprekings | bydraes) |
||
Lyn 20:
Die kern van Keohane en Nye se argument is dat daar in internasionale politiek inderdaad verskeie kanale is wat samelewings verbind wat die konvensionele Wesfaliese stelsel van state verbygaan. Dit manifesteer in baie vorme van informele regeringsbande tot met multinasionale korporasies en organisasies. Hier definieer hulle hul terminologie; interstaatlike verhoudings is daardie kanale wat deur realiste aanvaar word; transregeringsverhoudinge kom voor wanneer mens die realistiese aanname verslap dat state samehangend as eenhede optree; transnasionaal geld wanneer 'n mens die veronderstelling laat vaar dat state die enigste internasionale akteurs is. Dit is deur hierdie kanale dat internasionale politieke uitruil plaasvind, nie net deur die beperkte interstaatlike kanaal soos deur realiste aanbeveel nie.
Tweedens beweer Keohane en Nye dat daar in werklikheid nie 'n hiërargie van kwessies bestaan nie, wat beteken dat nie slegs die militêre mag van buitelandse beleid is wat die hoogste instrument bied om 'n staat se agenda uit te voer nie, maar dat daar 'n menigte van verskillende agendas is wat na die voorpunt kom. Die lyn tussen binnelandse en buitelandse beleid word in hierdie geval vervaag, aangesien realisties daar geen duidelike agenda in interstaatlike verhoudings is nie.
Ten slotte word militêre mag nie gebruik wanneer komplekse interafhanklikheid oorheers nie. Die idee is ontwikkel dat tussen die lande waarin 'n komplekse interafhanklikheid bestaan, die rol van die weermag in die oplossing van geskille verminder word. Keohane en Nye gaan voort om te stel dat die rol van die weermag wel belangrik is in "alliansie politiek en militêre verhoudings met 'n mededingende blok."
== Bron ==
| |||