Karl Popper: Verskil tussen weergawes

Alle wetenskaplike kennis is vir Popper ook bloot voorlopig en niks is vas en seker nie. Daar is geen uiteindelike fondament van kennis nie. Sodanige kennis word gegenereer deur die kreatiewe verbeelding met die doel om probleme op te los wat ontstaan het in 'n spesifieke historiese-kulturele omgewing. Uit hierdie veronderstelling vloei sy ander bekende boek oor die wetenskapfilosofie voort, naamlik ''Conjectures and Refutations''. Die naam dui daarop dat wetenskaplike kennis ontwikkel op die grondslag dat wetenskaplikes voorlopige veronderstellings (''conjectures'') maak, wat dan aan valsbewysbare toetse (''refutation'') onderwerp moet word. Slaag die veronderstelling die toets, word dit voorlopig aanvaar as 'n getoetse wetenskaplike wet totdat nuwe getuienis dit kan weerlê, waarna die siklus weer voortgaan.

 

Nóú verwant aan Popper se wetenskapfilosofie, is sy filosofie van die oop samelewing (''Open Society''). Sy boek ''The Open Society and its enemies'' het gevolg op sy vrywillige bannelingskap uit Nazi-Oostenryk in 1936 na Nieu-Seeland. Hy het ''The Open Society'' geskryf aan die Universiteit van Christchurch, waar hy gedurende die Tweede Wêreldoorlog gedoseer het. Dit is 'n hartstogtelike aanval op die filosofiese vyande van vryheid, gelykheid en rasionaliteit. Veral [[Plato]], [[Georg Wilhelm Friedrich Hegel|Hegel]] en [[Marx]] het onder skoot gekom. Vir Popper was gemelde filosowe die intellektuele oorsprong van outoritarisme en [[totalitarisme]] wat veral die tydperk ná die [[Eerste Wêreldoorlog]] gekenmerk het. Die gruwelikste voorbeelde daarvan is volgens hom [[Stalin]] en [[Hitler]].