Pous Alexander III: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Kategorieë gealfabetiseer |
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 28:
== Pouslike Politiek ==
[[Lêer:B alexander III2.jpg|duimnael|200px|links|Frederik Barbarossa onderwerp hom aan Pous Alexander III ([[fresco]] in die Palazzo Pubblico in [[Siena]], deur [[Spinello Aretino]]).]]
In [[1160]] weier '''Pous Alexander III''' om voor die sinode van [[Pavia]] wat deur keiser Frederik I Barbarossa byeen geroep is, te verskyn. Op [[11 Februarie]] [[1160]] bevestig die sinode die verkiesing van [[Teenpous Victor IV (Octavianus)]] en op [[13 Februarie]] [[1160]] verklaar die sinode Alexander tot ketter en kerkskeurder. As antwoord [[Ekskommunikasie|ekskommunikeer]] die pous daarop op [[24 Maart]] [[1160]] beide die keiser en die teenpous. In Oktober 1160 word Alexander deur [[Engeland]], [[Frankryk]], [[Ierland]], [[Noorweë]] en [[Spanje]] erken as die wettige pous tydens die sinode van [[Toulouse]]. Nadat die keiser verslaan is by die slag van Legnano ([[29 Mei]] [[1176]]) erken hy Alexander as die wettige pous na die vrede van [[Venesië]] op [[1 Augustus]] [[1177]].
Pous Alexander III was die eerste pous waarvan dit bekend is dat hy aandag gegee het aan die sending in gebiede oos van die Baltiese See. In 1165 het 'n vriend van die pous Aartsbiskop Eskil van Lund, 'n Benediktynse monnik Fulco as biskop van Estland aangestel. In [[1171]] tree die pous in die bres vir die kerk in Finland, waar die Finne priesters getreiter het en slegs in God belanggestel het ten tye van oorlog.<ref>[http://193.184.161.234/DF/detail.php?id=24 Brief van Pous Alexander III aan die aartsbiskop van Uppsala]. In Latyn. Opgeslaan deur die [http://www.narc.fi/ Nasionale Argief van Finland]. Sien [http://www.narc.fi/Arkistolaitos/sahkoiset/] en ''Diplomatarium Fennicum'' vanaf die keuselys.</ref>
| |||