Boerekrygsgevangenes: Verskil tussen weergawes

Honderd manne per distrik is per skip toegelaat en by hul aankoms in hul vaderland is hulle eers na kampe te [[Umbilo]] by [[Durban]] (dié uit die Ooste) en [[Simonstad]] suid van [[Kaapstad]] (dié uit die Weste) gebring waar hulle kos en klere gekry het. Dié wat hulself kon onderhou, is toegelaat om huiswaarts te keer. Deur oordeelkundige keuring – grondbesitters eerste en bywoners volgende – is die repatriasie draaglik vir die owerheid gemaak. Teen middel 1902 het amper al die [[Bittereinder]]s die wapen neergelê en is hulle toegelaat om terug huis toe te keer, mits hulle vir hulself kon sorg. In ander gevalle is hulle, soos die krygsgevangenes, toegelaat om tydelik in konsentrasiekampe by hul naasbestaandes tuis te gaan tot die repatriasiedepartemente hulle met ’n maand se voorraad gratis rantsoene, beddegoed, tente en kombuisgereedskap huis toe sou stuur.

 

 

=== 'n Moeilike proses ===