Andries Treurnicht: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
[[ ]]
No edit summary
Lyn 6:
| termynaanvang = [[1982]]
| termyneinde = [[22 April]] [[1993]]
| eersteminister = [[P.W.<!-- Botha]]moenie hier invul nie-->
| voorganger = ''pos geskep''
| opvolger = [[Ferdinand Hartzenberg]]
Lyn 20:
| termynaanvang2 = [[1980]]
| termyneinde2 = [[1982]]
| eersteminister2 = [[P.W. Botha]]
| voorganger2 = [[Ferdinand Hartzenberg]]
| opvolger2 =
Line 52 ⟶ 53:
}}
 
Dr. '''Andries Petrus Treurnicht''' ([[19 Februarie]] [[1921]], [[Piketberg]] - [[22 April]] [[1993]], [[Kaapstad]]) was ’n Suid-Afrikaanse provinsialekabinetsminister, rugbyspelerleier van die [[Konserwatiewe Party]], [[Nederduitse Gereformeerde Kerk|NG]] predikant, redakteur, kabinetsministerkoerantredakteur en leier vanprovinsiale die [[Konserwatiewe Party]]rugbyspeler.
 
==NG predikant==
Line 60 ⟶ 61:
Op 1 Maart [[1960]] word hy aangestel as redakteur van die ''[[Kerkbode]]'' en druk gou sy stempel af toe hy standpunt inneem teen die besluite van die [[Cottesloe-kerkeberaad]], wat op die [[Sharpeville-slagting]] gevolg het. Treurnicht word bekend as behoudende kerkman en ’n ondubbelsinnige ondersteuner van die regering se [[apartheid]]sbeleid. Hy het hom weekliks in die ''Kerkbode'' uitgelaat oor wat hy geglo het die kerk se standpunt behoort te wees en ook in boeke oor die politiek uitgelaat, waaronder ''Credo van ’n Afrikaner'' en ''Op die keper''. Intussen maak hy opgang in die kerk en word mettertyd assessor van die Kaapse asook die Algemene Sinode.
 
In [[1967]] versoek eerste minister [[John Vorster]] hom om redakteur te word van die nuwe, regeringsgesinde [[Pretoria]]sePretoriase middagblad, ''[[Hoofstad (dagblad)|Hoofstad]]''. Treurnicht aanvaar die uitnodiging, maar bots in die pos meermale met die eerste minister oor eersgenoemde se konserwatiewe standpunte.
 
==Politikus==
In die jare sewentig word hy [[Volksraad van die Unie van Suid-Afrika|Volksraad]]slidVolksraadslid vir die [[Nasionale Party]] in die kiesafdeling [[Waterberg (kiesafdeling)|kiesafdeling Waterberg]] en later adjunkminister van Bantoe-onderwys. Hy neem ’n onbuigsame standpunt in tydens die [[Soweto-opstand|Soweto-jeugopstand]] van [[1976]] in met onder andere sy bevelopdrag dat tegniese skoolvakke aan [[swart mense|swart]] skole in Afrikaans gedoseer moet word.<ref name="Jaster 1993">Robert Scott Jaster:'' South Africa’s Other Whites: Voices for Change''. New York: Palgrave Macmillan 1993, bl. 3</ref>
 
Vroeg in die jare tagtig word hy [[Transvaal]]se leier van die [[Nasionale Party]] en minister van staatsadministrasie. Weer bots hy met die eerste minister, dié keer [[P.W. Botha]] en wel oor sy onwrikbare standpunt dat [[apartheid]] sonder toegewings toegepas moet word. Uiteindelik treebedank hy in [[1982]] uit die kabinet en die [[Nasionale Party]] en word stigterleier van die regse [[Konserwatiewe Party]],. Die KP wathet in [[1987]] die [[Progressiewe Federale Party]] met meer as ’n kwart van die kiesers se steun as Amptelike Opposisie onttroon, en sy hoogtepunt tydens die laaste blanke verkiesing op [[6 September]] [[1989]] bereik, met 39 uit 166 Volksraadsetels en sowat ’n derde van die kiesers se steunkiesersteun.
 
Die politieke skrif was teen [[1992]] vir Treurnicht en sy [[Konserwatiewe Party]] aan die muur toe sy "nee"-standpunt (wat hom die bynaam van "Dr No" in die Engelse pers op die hals gehaal het) beslissend tydens die blanke [[Suid-Afrikaanse referendum van 1992|referendum]], wat president [[F.W. de Klerk]] uitgeroep het, verslaan is.