Andries Treurnicht: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Lyn 66:
In die jare sewentig word hy Volksraadslid vir die [[Nasionale Party]] in die [[Waterberg (kiesafdeling)|kiesafdeling Waterberg]] en later adjunkminister van Bantoe-onderwys. Hy neem ’n onbuigsame standpunt in tydens die [[Soweto-opstand|Soweto-jeugopstand]] van [[1976]] met onder andere sy opdrag dat tegniese skoolvakke aan [[swart mense|swart]] skole in Afrikaans gedoseer moet word.<ref name="Jaster 1993">Robert Scott Jaster:'' South Africa’s Other Whites: Voices for Change''. New York: Palgrave Macmillan 1993, bl. 3</ref>
Vroeg in die jare tagtig word hy [[Transvaal]]se leier van die [[Nasionale Party]] en minister van staatsadministrasie. Weer bots hy met die eerste minister, dié keer [[P.W. Botha]] en wel oor sy onwrikbare standpunt dat [[apartheid]] sonder toegewings toegepas moet word. Uiteindelik bedank hy in [[1982]] uit die kabinet en die Nasionale Party en word stigterleier van die regse [[Konserwatiewe Party]]. Die KP het in [[1987]] die [[Progressiewe Federale Party]] met meer as ’n kwart van die kiesers se steun as Amptelike Opposisie onttroon, en sy hoogtepunt tydens die [[Suid-Afrikaanse algemene verkiesing van 1989|laaste "blanke" verkiesing]] op [[6 September]] [[1989]] bereik, met 39 uit 166 Volksraadsetels en sowat ’n derde van die kiesersteun.
Die politieke skrif was teen [[1992]] vir Treurnicht en sy [[Konserwatiewe Party]] aan die muur toe sy "nee"-standpunt (wat hom die bynaam van "Dr No" in die Engelse pers op die hals gehaal het) beslissend tydens die blanke [[Suid-Afrikaanse referendum van 1992|referendum]], wat president [[F.W. de Klerk]] uitgeroep het, verslaan is.
| |||