Slag van Verdun: Verskil tussen weergawes

In sy na-oorlogse memoirs, het die Duitse stafhoof, Erich von Falkenhayn, aangedui dat hulle geglo het dat al was 'n deurbraak nie meer moontlik nie, hulle steeds die Franse tot oorgawe sou kon dwing deur voldoende verliese toegedien kon word. Hy het verduidelik dat sy motivering vir die slag was om die Franse op 'n punt aan te val vanwaar hulle om strategiese redes en om nasionale trotse eenvoudig nie sou kon terugval nie. Sodoende wou hulle die Franse leër in 'n uitputtingstryd dompel. Falkenhayn het gesê dat hulle die stad van Verdun gekies het om die Franse "wit te bloei". Vroeg in 1916 is Verdun se ondeurdringbaarheid ernstig verswak. Die Franse het ook baie van hulle grofgeskut en garnisoene daarvandaan verwyder. Dit was hoofsaaklik as gevolg van Generaal Joseph Joffre, die opperbevelvoerder van die Franse leër, se toedoen. Joffre het saam met andere geglo dat hierdie soort versterkings verouderd geraak het, na die maklike val van die Belgiese forte te Liege[[Luik (stad)|Luik]] en [[Namur]]. Tussen Augustus en Oktober 1915 is soveel as 50 kanonbatterye en 128 000 kanonkoeëls na ander gebiede verskuif. Met die voltooiïng van die herontpooiïng het Verdun se forte minder as 300 stuks kanonne met heeltemal ontoereikende ammunisie tot hul beskikking gehad.