Grammofoonplaat: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 32:
Tien jaar later het die Amerikaans- Duitse uitvinder Emile Berliner (1851-1929) die silinder deur 'n plat skyf vervang en ook dwarsregistrasie in plaas van diepteregistrasie gebruik. Die geluidspaar is as 'n sywaartse uitwykingdiepte in 'n spiraalvormige groef ingesny. Die beginsel van die Berlinerskyf - die plat plaat – word nog steeds toegepas. Van die eerste platemaatskappye wat gestig is, was His Master's Voice en Telefunken. Na die Eerste Wêreldoorlog, toe die elektroniese versterker in gebruik gekom het, is die akoesties-meganiese registrasiemetodes geleidelik deur elektroniese met odes vervang. Daarmee kon frekwensies van tussen 50 en 5000 Hz vasgelê word. Die eerste platemaatskappye wat die moderne opnametegniek toegepas het, was die Columbia Phonograph Company en die Victor Talking Machine Co, wat in 1929 deur die Radio Corporation of America oorgeneem is.
Die eerste plate het teen 78 omwentelinge per minuut gedraai. Hulle het 'n diameter van 30 cm gehad waarin slegs 4 groewe per millimeter gesny kon word. Die speelduur was daarom hoogstens 4 minute. Die oudste grammofoonplaat is waarskynlik die een waarop Emile Berliner die Onse Vader voordra. Die plaat word nou bewaar in die [[BBC|British Broadcasting Corporation (BBC)]] se plateversameling. Die ontwikkeling van 'n fyner plaatmateriaal, naamlik plastiek, na die Tweede Wêreldoorlog, het dit moontlik gemaak om klankspore met kleiner uitwykings in te sny. Daardeur is die aantal groewe per millimeter vermeerder tot 12 en die speelsnelheid is in 1948 tot 45 en 33⅓ omwentelinge verminder.
[[Lêer:Grammo2.png|duimnael|269x269px|Die kontrolekamer en die opneemruimte word deur 'n dubbele glasvenster geskei. Kommunikasie vind plaas met behulp van mikrofone en luidsprekeers.]]
Die 78-omwenteling-plate is vinnig deur 45- en 33⅓-omwenteling-plate vervang. Die 45-omwenteling-plate met 'n deursnee van 17 cm word as EP ("Extended Play"), met 'n speelduur van 8 minute aan elke kant) of as 'n solus-sewe (4 minute speelduur aan elke kant) bemark. Die 33⅓ ot langspeelplate het ʼn diameter van 17,5 of 30 cm. Die 30-cm-plaat, wat verreweg die meeste gebruik word, het 'n speelduur van 15 tot maksimaal 50 minute per kant. Sedert 1958 is die mono-Iangspeelplate verdring deur die stereoplate, terwyl die solus-sewe steeds as monoplate bemark word. Daar is ook 16⅓-omwenteling-plate, maar dit word net vir spraak gebruik. Daar het onlangs 'n beperkte mark vir kwadrofoniese plate ontstaan, maar ten einde die gewenste kwadrofoniese effek te verkry, moet spesiale apparaat gebruik word.
== Platenywerheid ==
| |||