Geochemie: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Kategorieë gealfabetiseer |
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
||
Lyn 11:
#''chalkofiele'' elemente (in pienk) wat saam met sulfiede minerale vorm
#''siderofiele'' elemente (in grou) wat saam met yster in die kern beland
==Isotoopontleding==
Een werktuig wat in die geochemie gebruik word is die bepaling van [[isotoopverhouding]]s van stabiele kerne.
Die studie van isotope in die geochemie is taamlik jonk. Die eerste resultate stam uit die 1950s.
Soms betref hierdie ontleding die studie van eenvoudige ruiling van isotope, 'n termodinamiese ewewig wat se studie 'n soort geotermometer oplewer. Maar die verhouding wat gemeet word kan ook deur die kinetiek van die isotoopfraksionering bepaald wees. Dit lewer inligting oor die pad waarlangs die isotoopverhouding gevorm is.<ref name="McSween">Geochemistry: Pathways and Processes {{Outeur|Harry Y. McSween, Steven M. Richardson, Maria Uhle}} Columbia University Press, 2003, ISBN 0-231-50903-0, ISBN 978-0-231-50903-9</ref>
Die belangrikste elemente waarvan isotope ondersoek word is H, C, N, O en S. Hulle is volop en belangrik vir die prosesse van die lewe. Hulle is ook taamlik ligte elemente. Die isotope wat geskik is vir hierdie vorm van navorsing is gewoonlik taamlik lig. Die swaarder isotope Z>16 raak in die natuur nie so maklik gefraksioneer nie. By ligte nukliede is die verskil in massa tussen isotope taamlik groot. Die grootste verskil is tussen {{sub sup|2|}}H en {{sub sup|1|}}H. [[Deuterium]] is mos twee keer so swaar as [[protium]]. Vir swawel is die verskil baie kleiner {{sub sup|34|}}S is slegs 6,25% swaarder as {{sub sup|32|}}S. <ref name="McSween"/>
== Verwysings ==
| |||