Charles Fryer: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
→Lewe en werk: Skakel |
→Lewe en Werk: Spasie |
||
Lyn 4:
Charles Arnold Fryer is op 5 Maart 1946 op [[Calvinia]] as een van vyf kinders gebore in die huis wat tans bekend staan as die Hantamhuis. Sy pa het reeds in die vyftigerjare sy eerste beroerte-aanval, waarna die gesin toenemend swaarkry en met min geriewe moet klaarkom. Op sy geboortedorp word hy groot en ontvang hy sy skoolopleiding. Na skool studeer hy [[Drama]] aan die [[Universiteit Stellenbosch]] onder die leiding van professor Fred Engelen en bly tydens sy studies in die Helderberg-koshuis. Hy neem hier deel aan verskeie opvoerings en speel onder andere rolle in opvoerings van Shakespeare se ''[[Macbeth]]'' en Lorca se ''Yerma''. Die B.A. Drama-graad word aan hom toegeken en op universiteit is hy ook lid van [[D.J. Opperman]] se Letterkundige Laboratorium. Vanaf 1968 tot 1970 werk hy as Opperman se assistent.
Hy is vir drie jaar onderwyser by [[D.F. Malan]] Hoërskool in [[Bellville]], waarna hy in 1975 ’n betrekking aanvaar as letterkundige hoofredakteur by [[Tafelberg Uitgewers]]. Hier het hy ’n hand in die skaafwerk aan verskeie groot Afrikaanse letterkundige werke vanaf die sewentigerjare. As redakteur maak hy die besluit of ’n boek uitgegee sal word of nie en grond sy oordeel hoofsaaklik op die letterkundige meriete van die boek. Hy verwerf ’n reputasie as redakteur met buitengewone insig en bekwaamheid, wat ’n leeue-aandeel het aan die persklaarmaak van sy boeke en die sukses van die gedrukte boek. Van die skrywers wie se werke deur hom versorg is, sluit in [[Hennie Aucamp]], [[T.T. Cloete]], [[Sheila Cussons]], [[Elsa Joubert]], [[Anna M. Louw]], [[Dalene Matthee]], [[F.A. Venter]], [[Petra Müller]], [[Ernst van Heerden]], [[Alexander Strachan]], [[E. Kotze]], [[Marita van der Vyver]], [[Etienne van Heerden]] en [[George Weideman]]. Die laaste boek wat hy voor sy aftrede redigeer, is “''Eilande''” van [[Dan Sleigh]]. As beoordelaar van dramas dien hy op die komitee wat die jaarlikse Kaapse Fleur du Cap-toneelpryse toeken en hy skryf toneelresensies in die Kaap vir die [[SAUK]] en televisie-resensies vir [[Die Burger]]. Per geleentheid skryf hy ook die Saterdaghoofartikel vir ''Die Burger'' en partykeer handel hierdie artikels oor boeke, soos “''’n Roman vir die sendingjaar''” op 3 Desember 1988 oor Elsa Joubert se “''Missionaris''” en “''Loslyfmerrie Afrikaans''” oor Tony Links se “S''o praat ons Namakwalanders''” op 23 September 1989. Hy is in die tagtigerjare in ’n polemiek in die koerant ''Rapport'' betrokke wanneer hy sommige protesgedigte as “sonbesie-poësie” beskryf, met die implikasie dat dit eentonig en raserig en dus minderwaardig is, wat verhinder dat hierdie werk van hoofsaaklik swart Afrikaanse skrywers nie in die literêre kanon opgeneem kan word nie.<ref>Sien “Perspektief en Profiel Deel 2” onder redaksie van H.P. van Coller, bladsy 281</ref>
In 1987 tref ’n dubbele ongeluk hom kort na mekaar wanneer sy moeder oorlede is en hy kort daarna betrokke is in ’n ernstige motorongeluk. [[Suikersiekte|Diabetes]] word in Augustus 2001 by hom gediagnoseer en in Januarie 2002 het hy ’n ernstige beroerte-aanval, waarna hy aftree. Na hierdie aanval is hy aan een kant van sy liggaam verlam en kan hy nie praat nie. Hy herwin sy spraakvermoë daarna slegs met moeite. Hy is getroud met die onderwyseres en deeltydse vertaler en proefleser Loreinne en hulle het drie kinders, die twee dogters Charleinne en Andrea en die seun William. Nog ’n kind, ’n babaseuntjie, is by geboorte oorlede. Op Donderdag 13 November 2014 is Charles Fryer in sy huis in [[Panorama]] in Kaapstad oorlede.
| |||