Volksraad van die Zuid-Afrikaansche Republiek: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Samestelling van die volksraad |
Wtmaak Prosedures |
||
Lyn 4:
Die Grondwet het bepaal dat ''"De Volsraad zal het hoogste gezag des lands zijn, en de Wetgewende Magt"''. Die grondwet het voorts bepaal dat die Volksraad sou bestaan uit verteenwoordigers of ''lasthebbers'' van die volk. Aanvanklik het die Volksraad uit twaalf lede bestaan wat tussen dertig en sestig jaar oud moes wees. Volksraadslede is vir 'n tydperk van twee jaar verkies en die helfte moes jaarliks aftree. Lede was egter herkiesbaar. In [[1873]] is die aantal Volksraadslede vermeerder na agt-en-twintig en die ampstermyn is verleng na vier jaar. Volksraadlidkandidate moes ten minste drie jaar stemgeregtig wees, in die Republiek woon, vaste eiendom in die Republiek besit en voor [[1889]] ook lidmaat van die [[Nederduits Hervormde Kerk]]. Volksraadslede moes geen ''onterende'' vonnisse teen hulle gehad het nie. Slegs wit mans kon Volksraadslede wees. In 1873 is bepaal dat elke distrik drie verteenwoordigers sou hê en die dorpe [[Potchefstroom]], [[Rustenburg]] en [[Lydenburg]] elk 'n bykomende lid. In 1886 is die aantal lede vir die distrikte [[Pretoria]], Potchefstroom, Rustenburg en Lydenburg na drie verminder en dié van die res van die distrikte na twee. <ref name="Rep"/>
Die Volksraad moes ten minste een keer per jaar vergader en die President kon die Volksraad byeen roep soos nodig. Die Volksraad het 'n voorsitter verkies en die Uitvoerende raad moes 'n sekretaris aanstel. Tot [[1890]] moes alle besluite met 75% meerderheid goedgekeur word. Daarna was 'n gewone meerderheid genoeg. Voorgestelde wette moes drie maande voor bespreking in die Volksraad aan die publiek voorgelê word. Dié kon dan deur versoekskrifte (memories) of deur hulle Volksraadslede die voorgestelde wetgewing beïnvloed. Andere besluite van die Volksraad sou eers na drie maande wetskrag verkry. Onder sekere omstandighede kon dringende wette onmiddelik behandel word. <ref name="Rep"/>
Die Volksraad van die ZAR is in [[1890]] in twee kamers verdeel om die [[Boere]] beheer te gee oor staatsaangeleenthede, terwyl "buitelanders" (hoofsaaklik in die [[myn]]bedryf) steeds 'n sê kon hê in plaaslike aangeleenthede. Dis gedoen om Britse klagtes te vermy. Hierdie [[tweekamerstelsel|tweekamerwetgewing]] het bestaan uit 'n 'n ''Tweede Volksraad'' wat alle wit mans van 16 of ouer stemreg gegee het, en 'n ''Eerste Volksraad'' (die hoogste regeringsvlak in beheer van staatsbeleid) wat stemreg aan persone bo 30 met permanente eiendoms- en verblyfreg gegee het.
| |||