Die toerisme- en die finansiële bedryf (veral San Marino se bankwese) genereer die grootste inkomste. Die landbousektor het kleiner geword en was, voor [[1945]] die primêre ekonomiese aktiwiteit, naashet algaande van sy belangrikheid ingeboet. Ander noemenswaardige sektore is die ontginning van kalksteen, meubel-, tekstiel- en keramiekvervaardiging, die [[mode]]bedryf en wynbou. San Marino voer voedsel, elektrisiteit en die meeste ander basiese benodigdhede vanaf Italië in. Hoewel San Marino nie 'n lid van die [[Europese Unie]] is nie, verkeer die republiek in 'n monetêre en doeane-unie met Italië. So is die Italiaanse lira en later die [[Euro]] as wettige betaalmiddel ingevoer. San Marino reik egter sy eie [[posseël]]s uit.
