Soho Manufactory: Verskil tussen weergawes

Nog in dieselfde jaar was dit duidelik dat daar 'n behoefte aan bykomende kapitaal was, enasook 'n inspekteur om die bedrywighede op die bouterrein moeste oorsien. Die entrepreneur John Fothergill het as vennoot toegetree en ₤5 394 s16 se kontant in die onderneming belê. Boulton se aandeel het bates ter waarde van ₤6 206 s17 d9 in kontant, materiale, erf en geboue beloop. Fothergill het in Soho House, die herehuis op die terrein, ingetrek wat reeds voltooi was en die boubedrywighede oorsien, terwyl Boulton by sy bestaande vervaardigingsgeriewe in Snow Hill gebly het om daar sake te bestuur.

Tussen 1762 en 1764 het 'n groot deel van die ateljees, werkerswoonhuise en masjiensale op die werksterrein ontstaan. Die geboue was almal helder en goed belug; later het Boulton die werksvloere gereeld laat skoonmaak en die geboue laat verf. Sy doelwit was om 'n gesonde en aangename werkatmosfeer te skep. Hy het bewus Rousseau se ideale van 'n menswaardige bestaan gevolg en sy fabriek as 'n verwesenliking daarvan aan die algemene publiek vertoon. Dit het groot aandag getrek, en hooggeplaaste persoonlikhede, wat 'n indruk van die werkmetodes in die nywerheid wou kry, het besoekehier kom daaraanbesoek afgelê. Die positiewe publisiteit het in elk geval Boulton se sake bevorder en gehelp om uitvoere te verhoog.

Die sentrale hoofgebou met drie verdiepings, wat later 'n simbolsimbool van die fabriek sou word, het eers omstreeks 1764 ontstaan. Sy hoofkenmerke was die poort na die binnehof, wat twee verdiepings hoog was, en die agthoekige kloktoring. Die fasadeontwerp het klassisistiese voorbeelde van [[Andrea Palladio]] gevolg.

Die twee onderste verdiepings het masjiensale, werkwinkels en ateljees gehuisgehuisves, terwyl die boonste verdieping uit woonstelle vir leidende personeel bestaan het. Twee laer vleuels, wat die binnehof omsluit het, het eweneens werkwinkels gehuisves. In die hoofgebou se masjiensale is 'n verskeidenheid masjiene geïnstalleer wat die swaar werk gedoen en tegelykertyd 'n konstante hoë gehalte van produkte verseker het. Die rangskikking van werkwinkels en masjiene is so doeltreffend beplan dat 'n soort produksielyn ontstaan het soos dit tans in moderne fabrieke gereeld aangetref word. Die boukoste vir die hoofgebou het van 'n vooraf beplande £2 000 – destyds 'n buitengewoon hoë bedrag vir 'n fabrieksgebou – gestyg tot £10 000 by sy voltooiing. Die grootste deel van dié koste is deur 'n groot lening gedek wat deur die Londense uitgewer Jacob Tonson aan Boulton toegestaan is.