Zygmunt Bauman: Verskil tussen weergawes

 

Bauman is gebore in 'n [[Jood]]se familie in [[Pole]] wat nie die Joodse geloof beoefen het nie. Toe [[Nazi-Duitsland]] in 1939 Pole binnegeval het, het die gesin na die [[Sowjetunie]] gevlug. Bauman sal later aan die einde van die [[Tweede Wêreldoorlog]] in die Poolse weermag dien en sal die verdrywing van die Nazi's meemaak. Na die oorlog studeer hy sosiologie aan die Universiteit van Warskou. In 1954 doseer hy aan dieselfde universiteit. As deel van sy werk het hy gereeld die [[Weste]] besoek. Tydens sy verblyf aan die Londense Skool vir Ekonomie berei hy sy [[proefskrif]] voor, met die tema van die Britse sosialisme. Hierdie proefskrif word in 1959 gepubliseer.

 

Na sy proefskrif het Bauman meer dikwels gepubliseer. Sy eerste boek vir 'n wye gehoor verskyn in 1964 naamlik "Sosiologie vir die alledaagse lewe". Bauman is destyds nog 'n oortuigende kommunis, maar sy idees word al hoe meer liberaal. Hy word beȉnvloed deur liberale denke deur sy besoeke aan die Weste en die kennismaking met werke van [[Antonio Gramsci]] en Georg Simmel.

 

In 1967 het die [[antisemitisme]] in Pole herleef, aangemoedig en gestimuleer deur die kommunistiese regime. Vanaf die einde van die Tweede Wêreldoorlog tot 1967 was antisemitisme latent aanwesig in Pole. Hierdie dormante antisemitisme, is slim gemanipuleer deur die regime en het in 1967 te vore gekom om in 1968 tot die Poolse Politieke Krisis van 1968 te lei. Hierdie krisis verdryf verreweg die meeste van die oorblywende Jode uit Pole. Voor die Tweede Wêreldoorlog het Pole 3,3 miljoen Joodse inwoners gehad, 40 000 na die oorlog en 5 000 na 1968. As gevolg van die Poolse krisis verloor Bauman sy leerstoel by die universiteit. Hy vertrek na [[Israel]] waar hy aan die Universiteit van Tel Aviv doseer. In 1971 word hy gevra deur die Universiteit van Leeds, waar hy tot 1990 sou bly. Sedert sy aanstelling in Leeds publiseer Bauman hoofsaaklik in [[Engels]].

 

 

— Zygmunt Bauman

 

 

Sy biograaf Dennis Smith beskryf in 1999 hom as 'n profeet van die postmodernisme. Vanaf 2000 sou hy egter toenemend krities word teenoor die postmodernisme en die invloed daarvan op die samelewing. Vanaf 2000 praat hy dan nog ook oor die moderne vloeibare samelewing. Hoe dit met postmodernisme verband hou, is soms nie heeltemal duidelik nie. Wat duidelik is, is dat Bauman al hoe meer pessimisties word oor die lewe in die moderne vloeibare samelewing. Die ekonomiese ongelykheid op nasionale en wêreldvlak bly ook toeneem.

 

In die vroeë jare van die [[21ste eeu]] fokus Bauman op die bestudering en beskrywing van moderne vloeibare tyd en moderne vloeibare samelewing. Dit is die geval, veral sedert die publikasie van ''Liquid Modernity'' in 2000. In ''Liquid Love'' beskryf Bauman die toestand van interpersoonlike verhoudings en die toestand van liefde in die moderne vloeibare samelewing. Sy analise is pessimisties. Menslike verhoudings het baie broos en verganklik geword. Selfs familiebande lyk nie of hulle in die moderne vloeibare samelewing op die stabiliteit van die verlede kan reken nie. [[Huwelik]]e gaan grootliks ten gronde en verhoudings word makliker verbreek as geskep. Kenmerkend van die moderne vloeibare samelewing is die gemak waarmee verhoudings beeindig word. Mense word as ware weggedoen as weggooibare produkte wat in die huishoudelike afval geplaas word wanneer die minste verhoudingsprobleme hul voordoen. Daar is skaars enige poging om verhoudings te red in geval van probleme. Daar is skaars enige poging om verhoudings te red in geval van probleme. Die boek ''Liquid Life'' is in groot mate 'n uitbreiding van ''Liquid Love''. In hierdie boek ondersoek Bauman onder meer die verskynsel van spoeduitgaan (''speeddating''). Hy gee ook baie aandag aan die toestand van die arbeidsmark en die toename in buigsame werk. Hierdie ontledings is nou verwant aan die werk van die Amerikaanse sosioloog Richard Sennett, wat ook omvattend deur Bauman aangehaal word. Hierdie buigsaamheid wat verband hou met onsekerheid is volgens Zygmunt Bauman simptomaties van die moderne vloeibare tyd. ''Liquid Times'' vanaf 2007 is 'n soort opsomming van die werk op die moderne vloeibare samelewing. In ''Consuming Life'' word die verbruikersgemeenskap vanuit die moderne vloeibare samelewing beskou.Belgiese kulturele wetenskaplike Christophe Andrades het gefokus op die verdere ontleding van hierdie Baumaniese analise van die Westerse samelewing aan die begin van die 21ste eeu.

 

Die konsep van moderne vloeibare samelewing is deur ander denkers oorgeneem. Die Amerikaanse sosioloog Moris Berman gebruik die konsep van moderne vloeibare samelewing om die Amerikaanse samelewing aan die begin van die 21ste eeu te beskryf. Nederlandse media-wetenskaplike Mark Deuze het die konsep van vloeibare joernalistiek ontwikkel.

 

 

Bauman het in 1992 vir sy werk die Europese Amalfi-prys vir Sosiologie en Sosiale Wetenskappe en die Theodor W. Adorno-prys in 1998 ontvang.

 

Baie ontleders van die werke van Zygmunt Bauman dui op die essayistiese en fragmentariese karakter van sy latere boeke oor die moderne vloeibare samelewing. Volgens hulle is hierdie styl nie wetenskaplik nie en daarom ontbreek hierdie boeke 'n objektiewe basis. Bauman self skryf egter in die inleidings tot sy boeke dat dit nie sy bedoeling is om heeltemal voltooide boeke aan te bied nie. Hy beskou dit as sy taak om te deel hoe dit voel om in 'n moderne vloeibare samelewing te leef. Daarbenewens verwys hy ook soms na sy ouderdom en beweer dat hy dus vinniger moet skryf om sy boeke betyds te kan voltooi.

 

 

 

 

{{Kontinentale filosofie}}

{{Normdata}}

 

[[Kategorie:Poolse filosowe]]