Pous Pius II: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Jcwf (besprekings | bydraes) No edit summary |
kNo edit summary Etiket: 2017-bronwysiging |
||
Lyn 9:
|opvolger=[[Pous Paulus II|Paulus II]]
|geboortedatum=[[18 Oktober]] [[1405]]
|geboorteplek= [[Corsignano]] (tans [[Pienza]]), [[Italië]]
|sterftedatum=[[14 Augustus]] [[1464]]
|sterfteplek=[[Ancona]], [[Italië]]
Lyn 20:
'''Pous Pius II'''<ref>Pius II. (2008). [[Encyclopædia Britannica]]. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.</ref> is gebore as '''Enea Silvio Piccolomini''' (in Latyn: '''Æneas Sylvius''') op [[18 Oktober]] [[1405]] in [[Corsignano]], [[Italië]]. Hy was die oudste van agttien kinders van Silvio Piccolomini en Vittoria Forteguerra. Na sy studies in Siena en Florence word hy 'n onderwyser in Siena. In [[1431]] stel Domenico Capranica, biskop van Fermo, hom aan as sekretaris en neem hom saam na die konsilie van Basel.
In [[1435]] word hy deur kardinaal Abergati die legaat van [[Pous Eugenius IV]] op 'n geheime sending na [[Skotland]] gestuur. Die reis na Scotland was baie stormagtig sodat Enea 'n eed gesweer het om kaalvoet na die eerste aanbiddingsplek van Maria te loop wanneer hy veilig aan land kom. Hy land in Dunbar en moet 10 myl deur [[sneeu]] en ys loop na Whitekirk om sy eed gestand te doen. Sy bene is permanent aangetas op die tog. Hy het twee buite-egtelike kinders, een in [[Straatsburg]] en een in [[Skotland]].
Terug in Basel steun Enea die konsilie teen die pous en neem deel aan die aanstelling van [[Teenpous Felix V]]. Na die konsilie gaan Eneas na die hof van keiser Frederik III in
Na 1442 begin Enea sy wêreldlike leefstyl wysig en span hom in om die keiser en die pous te versoen. Hy word priester op [[4 Maart]] [[1447]]. In 1447 aanvaar Pous Eugenius die voorstelle tot versoening en as beloning maak Eugenius se opvolger [[Pous Nicolaas V]] Enea biskop van Trieste op [[17 April]] [[1447]] en op [[24 Oktober]] [[1449]] biskop van Siena.
In [[1450]] word Enea as ambassadeur van Frederik III gestuur om die keiser se huwelik met Eleonore van Portugal te bewerkstellig.
Op [[19 Augustus]] [[1458]] volg hy [[Pous Callixtus III]] en word op [[3 September]] [[1458]] gekroon deur kardinaal Prospero Colonna. Hy regeer tot sy dood op [[14 Augustus]] [[1464]]. Hy word opgevolg deur [[Pous Paulus II]].
Lyn 36:
'''Pous Pius II'''<ref>Weber, N. (1911). Pope Pius II. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Mei 20, 2009 by: http://www.newadvent.org/cathen/12126c.htm</ref> skaar homself by koning Ferdinand van Aragon as aanspraakmaker op die troon van Napels. Op [[26 September]] [[1459]] in Mantua, roep hy die Europese prinse op tot 'n kruistog teen die Turke. Op [[14 Januarie]] [[1460]] proklameer hy die kruistog wat drie jaar sou duur. Die pous het daarin geslaag om Vlad III Dracul te oorreed om oorlog teen die Turkse sultan [[Mehmet II]] te verklaar.
Terug uit Mantua bestee Pius 'n aansienlike tyd in Siena saam met sy gasheer uit Mantua Ludovico Gonzaga. Hy keer terug na Rome weens die oproer veroorsaak deur Tiburzio di Maso. In die Napelse oorloë het Ferdinand, die pous se bondgenoot geseëvier en ook Sigismondo Pandolfo Malatesta, heer van Rimini en vyand van die pous, verslaan. Pius het ook probeer bemiddel in die dertienjarige oorlog tussen [[Pole]] en die [[Duitse Orde|Duitse Ridders]] en oor beide die banvloek uitgespreek toe hulle nie wil luister nie.
In Oktober [[1461]] haal die pous die nuwe koning van Frankryk, Lodewyk XI oor om die Pragmatiese Sanksies van Bourges te herroep. Toe die pous egter nie die koning se aansprake op die troon van Napels steun nie, stel hy die sanksies weer in deur koninklike dekrete.
Die kruistog teen die Turke het nie van die grond af gekom nie. Die hertog van Boergondië het sy belofte verbreek, [[Milaan]] was besig om [[Genua]] te verower en [[Florence]] het die pous aangeraai om die
Pius was die enigste pous wat sy eie biografie geskryf het en uitgegee het onder die naam "Commentarii".
| |||