Max Scheler: Verskil tussen weergawes

 

Later, in [[1919]], bekom hy weer 'n aanstelling as professor in die filosofie en sosiologie aan die universiteit van [[Keulen]]. Hier skryf hy die religieuse werk ''Vom Ewigen im Menschen'' ([[1921]]) en word bevriend met Otto Dix. Vanaf 1921 beleef hy egter 'n verskuiwing in sy persoonlike lewe, grotendeels as gevolg van sy tweede egskeiding, sy derde troue en ook verlaat hy die katolieke geloof. Hierna verskuif hy sy aandag na die wysgerige antropologie. Uiteindelik aanvaar hy in 1928 nog 'n aanstelling as professor aan die universiteit van Frankfurt, maar sterf voordat hy die pos kon opneem. Tydens sy laatste jare het sy gesondheid agteruit gegaan, grotendeels te wyte aan die feit dat hy 'n kettingroker was. Hy sterf op 19 Mei 1928 aan 'n [[hartaanval]] in die hospitaal in Frankfurt. Ondanks die feit dat hy in die 20er jare bekend staan as een van die mees vooraanstaande filosowe, verdwyn sy reputasie vinnig na sy dood, gedeeltelik as gevolg van die onderdrukking deur die opkomende [[nazi]]sme na [[1933]], aangesien Scheler van joodse afkoms was.

 

{{DEFAULTSORT:Scheler, Max}}