Chemiese binding: Verskil tussen weergawes

Alle vorme van chemiese binding is op die elektromagnetiese krag gebaseer terwyl die atoom se kern deur ander sterker kragte by mekaar gehou word. Hoewel drie grondtipes van binding onderskei kan word, is chemiese binding in der waarheid net een fenomeen. Die drie tipes is net ekstreme vorme daarvan, waartussen heelparty tussenvorme aangetref word.

 

*Ioniese binding

*Kovalente binding

Die tussenvorme tussen inonies en kovalent word polêrkovalent genoem. Ander tussenvorme bestaan, maar het in die chemie nie 'n eie naam nie, omrede materiale met metaalbinding dikwels tot die vakgebied van die [[metaalkunde]] gereken word.

 

[[Lêer:Motif nacl.jpg|duimnael|Die NaCl-struktuur; die keuse van 'n NaCl-'motief' is lukraak. Mens kan ook 'n ander ioonpaar kies.]]

Indien 'n element met 'n lae [[elektronegatiwiteit]] soos [[natrium]] reageer met 'n sterk elektronegatiewe een soos [[chloor]] kan 'n elektron amper geheel aan die ander atoom oorgedra word. In hierdie geval staan natrium 'n elektron af en neem chloor dit oor:

Ioonbinding is nie baie rigtingsgevoelig nie. Daar is geen voorkeur vir bepaalde bindingshoeke nie, net vir 'n digpakking van ione. Die verbindings is gewoonlik soutagtige vastestowwe, wat taamlik hard is en elektriese isolatore is, omrede alle elektrone op een bepaalde atoom gelokaliseer is en daar vasgehou word.

 

Hierdie tipe binding word veral tussen atome met dieselfde elektronegatiwiteit aangetref. Hierdie tipe lei gewoonlik tot 'n molekulêre struktuur. Hierdie molekule kan soms in 'n kristal opgestapel word, maar hierdie molekulêre kristalle het vaak 'n taamlik lae smeltpunt. Indien die molekule klein is dan kan die verbinding ook 'n vloeistof of 'n gas wees.

 

Die berekening van die bansstruktuur van 'n halfgeleier is eintlik net 'n uitbreiding van molekulêre-orbitaalteorie, behalwe dat periodieke randvoorwaardes in die berekenings in ag geneem word.

 

Ook metaalbinding is uiters gedelokaliseer en nes by ioniese binding lei dit tot vastestowwe. Nes by ioniese binding kan mens ook hier nie oor 'een metaalbinding' praat nie. Die binding is kollektief.

 

Die berekening van bandstrukture is dieselfde kwantummeganiese metodes wat ook vir halfgeleiers toegepas word en dieselfde kan gesê word oor die DFT

 

Die bostaande drie bindingstipes is drie ekstreme. Daar is talle oorgangsvorme. Byvoorbeeld diatomiese molekule soos {{chem|Br|F}} sal 'n enkele binding het, maar omrede fluoor 'n hoër elektronegatiwiteit het as broom sal hierdie binding nie simmetries wees nie. Meer van die elektronwolk sal naar die fluooratoom getrek word en die binding word 'n polêre kovalente binding word. Dit is 'n oorgangsvorm tussen kovalent en ionies. In hierdie geval ontstaan 'n molekuul wat 'n elektriese dipool besit.

 

{{Verwysings}}