Natuurlike agtergrondstraling: Verskil tussen weergawes

'''Natuurlike agtergrondbestraling''' kom van twee primêre bronne, naamlik [[kosmiese bestraling]] en aardse bronne. Die wêreldwye gemiddelde agtergrondbestralingsdosis vir 'n [[mens]] is ongeveer 2,4 [[sievert|millisievert]] (mSv) per [[jaar]]. Hierdie blootstelling is meestal afkomstig van kosmiese bestraling en [[natuurlike isotoop|natuurlike isotope]] op die [[aarde]]. Hierdie blootstelling is baie meer as die blootstelling aan [[mensgemaakte agtergrondbestraling]]. Die gemiddelde blootstelling aan mensgemaakte bestraling per persoon in die jaar [[2000]] was ongeveer 0,01 mSv per jaar, afkomstig vanaf historiese [[kernwapentoets]]ekernwapentoetse, [[kernongeluk]]kekernongelukke en hantering in die kernindustrie. Natuurlike bestraling is selfs meer as die gemiddelde blootstelling aan [[mediese toets]]etoetse, wat tussen 0,04 tot 1 mSv per jaar veroorsaak. Ou [[steenkool]]-aangedrewe kragstasies is een van die grootste mensgemaakte bronne van agtergrondbestraling.

Die vlak van natuurlike agtergrondbestraling wissel van gebied tot gebied, en in sommige areas is dit veel hoër as in ander. Areas met hoë agtergrond bestraling sluit in [[Ramsar]] in [[Iran]], [[Guarapari]] in [[Brasilië]], [[KeraleKerala]] in [[Indië]], en [[Jangjiang]] in [[SjinaChina]]. In Ramsar is 'n jaarlikse spitsdosis van 260 mSv al aangemeld.