Édouard Manet: Verskil tussen weergawes

Vandag word dit beskou as waterskeidingswerke wat die begin van die moderne kuns ingelui het. In die laaste 20 jaar van sy lewe het hy bande met ander groot kunstenaars van sy tyd gesmee, maar hy het sy eie styl ontwikkel wat beskou is as innoverend, en dit het ’n groot invloed op latere skilders gehad.

 

Manet is op [[23 Januarie]] [[1832]] in [[Parys]] gebore as die seun van vooraanstaande ouers.<ref>Neret, Gilles. ''Manet''. Taschen, 2003. p. 93. ISBN 3-8228-1949-2</ref> Sy ma, Eugénie-Desirée Fournier, was die dogter van ’n diplomaat en peetdogter van die [[Swede|Sweedse]] kroonprins [[Karel XIV Johan van Swede|Karel Bernadotte]], van wie die Sweedse monarge afstam. Sy pa, Auguste Manet, was ’n Franse regter wat verwag het Édouard sou ’n regsloopbaan volg. Sy oom, Edmond Fournier, het hom aangemoedig om te skilder en het die jong Manet na die [[Louvre]] geneem.<ref name = "King"/> In 1845 het hy op aanbeveling van sy oom ingeskryf vir ’n spesiale tekenkursus waar hy Antonin Proust, die toekomstige minister van skone kunste en ’n lewenslange vriend, ontmoet het.

 

Van 1853 tot 1856 het Manet [[Duitsland]], [[Italië]] en [[Nederland]] besoek waar hy deur die Nederlandse skilder [[Frans Hals]] en die [[Spanje|Spaanse]] kunstenaars [[Diego Velázquez]] en [[Francisco Goya|Francisco José de Goya]] beïnvloed is.

 

In 1856 het Manet ’n ateljee geopen. Sy styl in dié tydperk is gekenmerk deur vrye kwashale, eenvoudige detail en min oorgangskleure. In die realismestyl van Courbet het hy kontemporêre werke geskilder soos bedelaars, sangers, sigeuners, mense in kafees en bulgevegte. Ná sy vroeë loopbaan het hy selde godsdienstige, mitologiese of historiese voorwerpe geskilder. Twee van sy werke is by die Salon van die Paryse Académie des Beaux-Arts aanvaar. Sy styl was "effens onverskillig" in vergelyking met die uiters noukeurige werke van ander Salon-skilderye, en dit het van die jong kunstenaars se aandag getrek.<ref>Ross King, The Judgement of Paris, p. 20-21, uit Fernand Desnoyers, Le Salon des Refusés, 1863</ref>

 

[[Beeld:MANET - Música en las Tullerías (National Gallery, Londres, 1862).jpg|thumb|220px|''Musiek in die Tuileries'', 1862.]]

 

Manet het in die skildery sy vriende, kunstenaars, skrywers en musikante uitgebeeld en daar is selfs ’n selfportret tussen die mense.

 

[[Beeld:Edouard Manet - Luncheon on the Grass - Google Art Project.jpg|thumb|220px|''Noenmaal op die Gras'', 1863.]]

 

Die skildery met sy naakte vroue en ten volle geklede mans was omstrede, ook vanweë die sketsagtige hantering, iets wat Manet van Courbet onderskei het. Dit weerspieël ook Manet se bestudering van die werke van die ou meesters, want die plasing van die hooffigure kom uit Marcantonio Raimondi se ''Oordeel van Parys'' (c. 1515), gebaseer op ’n tekening van [[Raphael]].<ref name = "King"/>

 

[[Beeld:Edouard Manet - Olympia - Google Art Project 3.jpg|thumb|220px|''Olympia'', 1863.]]

 

Nes ''Noenmaal op die Gras'' het die skildery die kwessie geopper van prostitusie in Frankryk en die rol van vroue in die gemeenskap.<ref name="King">Ross King. ''The Judgment of Paris: The Revolutionary Decade that Gave the World Impressionism''. New York: Waller & Company, 2006. ISBN 0-8027-1466-8.</ref>

 

[[Beeld:Edouard Manet 060.jpg|thumb|links|150px|''Selfportret met Paletmes'', 1879.]]

 

Hy het ook die hoër stand in formeler sosiale aktiwiteite uitgebeeld – asook resiesperde, skaatstonele, soldate, ’n tuinier, ’n seun met ’n hond – mense uit al die klasse van die Paryse samelewing.

 

In sy middel 40's het Manet se gesondheid agteruitgegaan. Sy bene het gepyn en gedeeltelik verlam geraak. In 1879 het hy hidroterapie begin kry vir wat hy geglo het ’n sirkulasieprobleem is, maar in werklikheid was dit ’n bekende newe-effek van [[sifilis]].<ref>Meyers, Jeffrey. [https://books.google.com/books?id=yGDU9cgUQs0C&pg=PA80&dq= ''Impressionist Quartet: the Intimate Genius of Manet and Morisot, Degas and Cassatt'']. Orlando: Harcourt, 2005. p. 80. ISBN 0151010765</ref><ref>"Manet, Édouard" in ''Benezit Dictionary of Artists''. [http://www.oxfordartonline.com/public/book/oao_benz Oxford Art Online] (Oxford University Press), URL besoek op 23 November 2013 (intekening nodig).</ref>

 

In April 1883 is sy linkervoet geamputeer weens [[gangreen]], en hy is 11 dae later in Parys oorlede.

 

<gallery>

Beeld:MANET Le Christ Jardinier.jpg|''Die Christus as ’n Tuinier'', c. 1858/59, privaat versameling.

</gallery>

 

{{Verwysings|2}}

 

* [http://mushecht.haifa.ac.il/hecht/art/Artist-Collection-eng.aspx?id=10 Hecht-museum]

* [http://www.manetedouard.org 241 werke deur Manet by www.ManetEdouard.org]