Vennootskap: Verskil tussen weergawes

Dieselfde beginsels wat vir 'n eenmansaak met betrekking tot [[inkomstebelasting]] geld, is op vennootskappe van toepassing. Die vennootskap per se betaal dus nie inkomstebelasting nie, maar wel die vennote in hul private hoedanigheid.

 

Die samevoeging van kapitaal versterk die finansiële posisie van die onderneming en verbeter die kanse vir uitbreiding.

 

Die oprigtingsprosedure van vennootskappe is eenvoudig en goedkoop. Vennote is gesamentlik en afsonderlik aanspreeklik vir die skuld van die vennootskappe, gevolglik is die kredietwaardigheid van die vennootskap hoog en kan lenings maklik verkry word. Die gesamentlike en afsonderlike aanspreeklikheid van vennote spoor elke vennoot aan om sy bes te doen om die sukses van die onderneming te verseker. Vennootskappe werk met hul eie geld en is dus vrygestel van die strenger wetlike kontrole waaraan maatskappye onderworpe is. Kapitaal van vennootskappe kan sonder ingewikkelde wetlike prosedures vermeerder, verminder of onttrek word.

 

Die getal vennote is tot twintig beperk, met die gevolg dat die kapitaal nie voldoende is om 'n werklik groot onderneming te stig nie. Kontinuïteit ontbreek omdat die vennootskap in die geval van die dood of uittreding van 'n vennoot ontbind en opnuut gevorm moet word. 'n Vennoot is 'n agent van die onderneming en bind sy medevennote deur sy dade. Die swak oordeel of oneerlikheid van een vennoot kan dus die ander groot skade berokken. Die vennote is gesamentlik en afsonderlik aanspreeklik vir die skuld van die onderneming, selfs wat hul private eiendom betref. Die teenspoed van die een vennoot kan die ander vennote dus baie nadelig tref (beperkte vennote is 'n uitsondering). Belangrike besluite om nuwe handelsgeleenthede te benut, word onnodig vertraag aangesien al die vennote eers geraadpleeg of selfs oortuig moet word.

 

 

[[Kategorie:Ekonomie]]