Ionosfeer: Verskil tussen weergawes

Die gevormde positief gelaaide [[gasione]] en negatief gelaaide [[elektron]]e kan weer kombineer tot neutrale gasmolekules en 'n dinamiese ewewigsituasie ontstaan. Die mate van ionisasie word deur die stralingsintensiteit en die digtheid van die atmosfeer bepaal. Verskeie strata of lae van die ionosfeer kan ontstaan: die D-laag (70 tot 100 km), die E-laag (100 tot 140 km), die F₂-laag (140 tot 200 km) en die F₁-laag (200 tot 400 km). Die eerste drie lae is hoofsaaklik in die dag teenwoordig wanneer die son skyn, maar die F₂-laag is ook in die nag teenwoordig. Die ionosfeer speel 'n belangrike rol by die voortplanting van radiogolwe, aangesien dit radiogolwe onder bepaalde toestande na die aarde kan terugkaats.

 

Elke laag weerkaats slegs bepaalde frekwensies. Radio-uitsendings se frekwensies moet volgens die aanwesigheid van bepaalde lae aangepas word. Die F₂-laag is belangrik aangesien dit radio-uitsendings gedurende die nag moontlik maak. Op 'n hoogte van 600 tot 1 000 km gaan die ionosfeer oor in die [[magnetosfeer]]. Die magnetosfeer kan nie radiogolwe terugkaats nie, en kan slegs met behulp van instrumente in ruimtetuie en satelliete ondersoek word. In die magnetosfeer word die gelaaide ione sterk deur die aarde se magneetveld beïnvloed, en deeltjies beweeg teen hoë snelhede, soos byvoorbeeld in die Von Allen-stralingsgordel. Die buitegrens - bekend as die magnetopouse word deur die son wind beïnvloed: aan die sonkant is dit ingeduik en aan die skadukant is dit druppelvormig uitgerek. Die son straal ook deeltjies uit wat steurings in die ionosfeer en magnetosfeer veroorsaak en radiokommunikasie kan versteur.