Opera: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
Uitleg van bronteks |
Alias (besprekings | bydraes) taal |
||
Lyn 14:
Die 1598 toonsetting van Rinuccini se libretto ''Dafne'' deur Peri en Corsi is nooit gepubliseer nie, en slegs enkele dele daarvan bestaan vandag nog. Gevolglik is die 1600 toonsetting van Rinuccini se libretto ''Euridice'' deur Peri en Caccini die eerste opera-werk wat vir die nalatenskap bewaar is.<ref>Brown et. al., bl. 420.</ref> Beide hierdie eerste operas is ''favola'' (meervoud ''favole'') genoem, en hanteer [[Ovid|Ovidiaanse]] pastorale temas waarvan die gedigte toepaslik was om die toe nog nuwe styl van musiek komponeer te demonstreer.<ref>Brown et. al., bl. 421.</ref>
As gevolg van feeste by die hof van Mantua in 1607 en 1608 is drie verdere vroeë operas gekomponeer. Die eerste is ''La favola d'Orfeo'' (of vandag bekend as net ''Orfeo'') in 1607 deur [[Claudio Monteverdi]] getoonset op 'n libretto van [[Alessandro Striggio]]. Die ander twee, beide uit 1608, is Rinuccini se libretto ''Arianna'', ook deur Monteverdi getoonset, en Rinuccini se libretto ''Dafne'', met musiek deur [[Marco da Gagliano]].<ref>Randel, bl.562.</ref> <ref>Brown, et. al., bl.421.</ref> Dit is duidelik dat hierdie drie operas in Mantua deur die vroeëre operas van die Florentynse Camerata
Rome het vanaf 1623 'n belangrike sentrum vir die komposisie en uitvoering van opera geword, na die verkiesing van Maffeo Barberini as [[Pous Urbanus VIII]], wie se familie intensief werksaam was om opera in Rome te promoveer.<ref>Brown et. al., bl. 421.</ref> <ref>Randel, bl. 562.</ref> Van die operas wat uit hierdie era dateer is ''Il Sant' Alessio'' (ongeveer 1632) met 'n libretto deur [[Pous Clemens IX|Giulio Rospigliosi]] en musiek deur [[Stefano Landi]]; ''Erminia sul Giordano'' (1633), met musiek deur [[Michelangelo Rossi]] op 'n libretto van Rospigliosi wat op [[Torquato Tasso]] se poësie
In 1637 is die eerste kommersiële operahuis ter wêreld in Venesië geopen. Opera het gevolglik 'n belangrike industrie geword waarin teater-eienaars met
Nadat ''dramma per musica'' in Venesië as publieke kunsvorm gevestig is, het dit stadig na ander plekke in Europa versprei; veral [[Frankryk]] en die Duitssprekende lande.<ref>Brown et. al., bl. 424.</ref> Die eerste operas in [[Parys]] was Italiaanse ingevoerde werke, ses waarvan tussen 1645 en 1662 verskyn het.<ref>Brown et. al., bl. 424.</ref> Hierdie operas het deel uitgemaak van 'n program van ver-Italiaansing wat kardinaal [[Mazarin]] aan die Franse hof aangemoedig het. Na Mazarin se dood is ''dramma per musica'' egter verwerp vir 'n ontluikende nasionale styl van Franse opera, wat nietemin elemente van die Italiaanse opera styl geleen het.<ref>Brown et. al., bl. 424.</ref> In die Duitssprekende lande was die ''dramma per musica'' invloedryk vir 'n baie langer tydperk, aangesien die voorliefde daarvoor die ontwikkeling van 'n Duitse nasionale opera tradisie belemmer het.<ref>Brown et. al., bl. 425.</ref>
== 18de-eeuse Italiaanse opera ==
Teen ongeveer 1690 het 'n groep Romeinse aristokrate en kunstenaars versamel onder die naam ''Accademia degli Arcadie'' (Arkadiese Akademie), om 'n beweerde populêre vervlakking in die genre van opera teen te werk.<ref>Randel, bl. 564.</ref> Tesame met ander geletterde kringe, het hulle terselfdertyd op 'n vereenvoudiging van die musiek in tragediese operas aangedring, of andersins geheel en al op gesproke [[tragedie]].<ref>Brown et. al., bl. 432.</ref> Hulle is teoreties aangespoor deur [[Aristoteles]] se filosofiese
Van die belangrikste komponiste van opera seria in Italië gedurende die 18de eeu sluit in [[Alessandro Scarlatti]] (wat nagenoeg 115 operas gekomponeer het), [[Leonardo Vinci]] (40 operas), [[Leonardo Leo]] (ongeveer 60 operas), [[Nicola Porpora]] (44 operas) en [[Antonio Vivaldi]] (ongeveer 46 operas).<ref>Randel, bl. 564.</ref> Vir die meeste van hierdie komponiste was [[Napels]] 'n belangrike sentrum van musikale aktiwiteit.
Opera seria word gekenmerk deur die prominensie van die da capo aria, wat 'n stapel vormsoort van opera gedurende die 18de eeu geword het.<ref>Randel, bl. 564.</ref> Die struktuur van 'n da capo aria laat dit toe dat sangers liberale vokale ornamentasie tot komponiste se musiek kan byvoeg, sodat hulle met 'n gevorderde
== Beroemde operas ==
|