Raymond Williams: Verskil tussen weergawes

Content deleted Content added
Fixed typo
Etikette: Selfoonbydrae Bydrae met mobiele program
Sobaka (besprekings | bydraes)
Lyn 21:
 
Geïnspireer deur [[T. S. Eliot]] se 1948-publikasie ''Notes towards the Definition of Culture'', het Williams die konsep van kultuur begin verken. Hy het eers sy argument gedeel dat die konsep na vore kom tydens die [[Industriële Rewolusie]] in die essay ''The Idea of Culture'' verskyn het, wat gelei het tot sy suksesvolle boek ''Culture and Society'', wat in 1958 gepubliseer is. Dit is in 1961 deur ''The Long Revolution'' gevolg. Williams se geskrifte was deur die Nuwe Linkses (''New Left'') opgeneem en bekom 'n weie leeserspubliek. Hy was ook bekend as 'n gereelde boekresensor vir die Manchester se ''[[The Guardian]]'', koerant. Sy jare in volwasse onderwys was 'n belangrike ervaring en Williams was altyd ietwat van 'n buitestaander aan die Universiteit van Cambridge. Gevra om by te dra tot 'n boek genaamd ''My Cambridge'', het hy sy essay begin deur te sê: "Dit was nooit my Cambridge nie, dit was duidelik van die begin af."
 
===Akademiese loopbaan===
Op grond van sy boeke is Williams genooi om in 1961 na Cambridge terug te keer, waar hy 'n lid van Jesus College geword het, uiteindelik die eerste Leser (1967-1974)geword en toe professor van drama (1974-1983). Hy was 'n besoekende professor in [[politieke wetenskap]] aan die Stanford Universiteit in 1973, 'n ervaring wat in sy steeds nuttige boek ''Television: Technology and Cultural Form'' (1974) gebruik is. As 'n toegewyde sosialis was hy sterk geïnteresseerd in die verhoudings tussen taal, letterkunde en samelewing, en het baie boeke, essays en artikels oor hierdie en ander kwessies gepubliseer. Onder die belangrikste is ''The Country and the City'' (1973), waarin hoofstukke oor literatuur afwissel met hoofstukke oor sosiale geskiedenis aangebied word. Sy kompakgeskrewe ''Marxism and Literature'' (1977) is hoofsaaklik vir spesialiste, maar sit ook sy eie benadering tot kultuurstudie, wat hy kulturele materialisme genoem het, uit. Hierdie boek was gedeeltelik 'n reaksie op [[strukturalisme]] in literatuurstudie en druk op Williams om 'n meer teoretiese standpunt dat humanistiese Marxisme, gebaseer is op onondersoekte aannames oor lewens ervaring. Hy maak baie gebruik van [[Antonio Gramsci]], alhoewel die boek uniek Williams is en gesktyf is in sy eie kenmerkende stem. Vir 'n meer toeganklike weergawe, sien ''Culture'' (1981/1982), wat 'n belangrike argument oor kulturele sosiologie ontwikkel, wat hy gehoop het om "'n nuwe hoofdissipline te word". In die Amerikaanse uitgawe identifiseer Bruce Robbins hierdie boek as "'n implisiete self -kritiek " van Williams se vroeëre idees, en 'n basis waarop " die opposisie van die kritiek in 'n permanent gefragmenteerde samelewing gekonseptualiseer kan word."
 
== Bron ==