Geotermiese energie is 'n [[energiebron]] wat as gevolg van gravitasionele botsings, atomiese reaksies en radioaktiewe splyting in die magma ontstaan. Die temperatuur styg gemiddeld met 125-30 °C per duisend [[kilometer]] diepte, maar daar is uitsonderings. Plek-plek styg die temperatuur op 'n diepte van twee kilometer tot 360 [[°C]]. Hierdie verskynsel kom byvoorbeeld in [[Ysland]], [[Italië]], [[Nieu-Seeland]] en die [[Verenigde State]] voor. Kragopwekking deur middel van [[geotermiese stoom]] is vir die eerste keer in [[1904]] in die Italiaanse dorp [[Larderello]] suksesvol getoets, en sedert [[1913]] lewer 'n geotermiese kragsentrale elektrisiteit. Geotermiese krag kan egter ook naby die aarde se oppervlakte ontgin word. Alhoewel die klimaat in baie gebiede deur aansienlike lugtemperatuurskommelings tussen byvoorbeeld somer en winter gekenmerk word, verander die temperature in die boonste laag van die aardkors minder sterk. Vanuit die wiskundige standpunt bekyk, lyk die temperatuurskommelings op 'n soort harmoniese trilling. Teen 'n diepte van sowat vyf tot tien [[meter]] kom die [[temperatuur]], wat in die grond gemeet word, min of meer ooreen met die jaarlikse gemiddelde temperatuur. Hierdie warmte word deur middel van spesiale borings na die oppervlak gepomp en veral vir die verwarming van geboue ingespan. In die somer kan elektrisiteit afkomstig van aardhitte egter ook vir verkoeling en lugreëling gebruik word.