Eksistensialisme: Verskil tussen weergawes
Content deleted Content added
k Gesagkontrole -> Normdata |
Sobaka (besprekings | bydraes) k Skakel |
||
Lyn 3:
'''Eksistensialisme''' is 'n filosofiese denkrigting wat 'n aantal onderliggende temas en eienskappe in die menslike bestaan sien, soos angs, vrees, vryheid, 'n doodsbesef en die [[bewussyn]] van bestaan. Eksistensialisme is ook 'n lewensbeskouing wat fokus op die betekenis en sin van die lewe en bestaan. Hierdie betekenis staan bo alles anders, ook bo ander [[Wetenskap|wetenskaplike]] en [[Filosofie|filosofiese]] aktiwiteite. Dit is 'n beskouing wat nou saam kan val met sekere [[Teologie|teologiese]] beskouings. Dié intellektuele wat bydra tot die vordering van die denkrigting word "Eksistensialiste" genoem.
<br />
Die idees en metodes van Eksistentialisme is hoofsaaklik in Europa ontwikkel, veral in Frankryk en Duitsland, en dié word ook sterk met die ontwikkeling van [[Fenomenologie]] verbind. Veral in die eerste helfte van die twintigste eeu was Eksistensialisme baie belangrik in Europese (kontinentale) filosofie, alhoewel die sentrale leerstellings al te vinde is in die vroeër geskrifte van skrywers soos [[Søren Kierkegaard]] en [[Friedrich Nietzsche]]. Die hooffigure van Eksistensialisme in die twintigste eeu sluit in [[Jean-Paul Sartre]], [[Simone de Beauvoir]], [[Albert Camus]], [[Maurice Merleau-Ponty]], en [[Gabriel Marcel]] van Frankryk sowel as [[Martin Heidegger]] en [[Karl Jaspers]] van Duitsland. Dié intellektuele verskil natuurlik ook baie van mekaar; baie het selfs die aanwysing "Eksistentialis" probeer vermy.<ref>"Les Nouvelles littéraires", 15 November 1945</ref> Een voorbeeld hiervan is die meeningsverskil oor of die bestaan van God nodig, belangrik of moontlik kan wees in 'n eksistensialistiese houding; daar is al Christelike (veral verbind met Kierkegaard en Marcel), ateïstiese (veral verbind met Sartre, Camus en Heidegger), en Joodse (veral verbind met [[Emmanuel Levinas|Emmanuel Lévinas]]) weergawes van die denkrigting voorgestel.<ref>Robert C. Solomon, Existentialism (McGraw-Hill, 1974, pp. 1–2).</ref> Die meeste kenners sonder egter Sartre se werk uit as die beroemdste en invloedrykste in die eksistensialistiese kanon, veral sy werk ''[[L'être et le néant]]''.
<br />
In die literatuur word die werke van die Oostenrykse skrywer [[Franz Kafka]] en die Russiese romanskrywer [[Fyodor Dostoevsky]] beskou as verkenning van die temas van Eksistensialisme. Dieselfde temas word ook in die kunswêreld in die [[Teater van die Absurde]] verken –– b.v. [[Friedrich Dürrenmatt]] of [[Samuel Beckett]] se tragikomedies. Camus en Sartre het ook teaterstukke geskryf, soos ''[[Huis Clos]]'' en ''[[Les Mouches]]'', sowel as romans soos ''[[L'Etranger]]''.
| |||