Anwar Sadat: Verskil tussen weergawes

[[Lêer:Anwar_Sadat_greets_Ezer_Weizman_9Anwar Sadat greets Ezer Weizman 9-7-78.gif|regs|duimnael|Sadat (links) skud hande met die Israeliese Minister van Verdediging, Eser Weizman, 1978]]

[[Lêer:Sadat_and_Begin_clean3Sadat and Begin clean3.jpg|regs|duimnael|President Anwar Sadat en die Israeliese Eerste Minister, [[Menachem Begin]] erken die applous tydens'n gesamentlike sessie van die Kongres in Washington, d. c., waartydens President [[Jimmy Carter]] het aangekondig dat die resultate van die Camp David Ooreenkomste, 18 September 1978]]

[[Lêer:Sadat_Carter_Begin_handshake_Sadat Carter Begin handshake (cropped)_ -_USNWR USNWR.jpg|regs|duimnael|President Jimmy Carter skud hande met Sadat en die Israeliese Eerste Minister, [[Menachem Begin]] by die ondertekening van die Egiptiese–Israeliese Vrede Verdrag buite die [[Withuis|Wit Huis]], 1979]]

Die verdrag was uiters ongewild in die meeste van die Arabiese Wêreld en die res van die Moslem Wêreld.<ref>{{cite book|last=Vatikiotis|first=P.J.|title=The History of Modern Egypt|edition=Fourth|page=443|location=Baltimore|publisher=[[Johns Hopkins University]]|year=1992|isbn=0-8018-4214-X}}</ref> Sy voorganger Nasser het Egipte 'n toonbeeld van Arabiese nasionalisme gemaak, 'n ideologie wat oënskynlik deur 'n eerder Egiptiese oriëntasie opsygeskuif is na die 1973 oorlog. Die Arabiese buurlande het geglo dat Sadat, deur die ooreenkomste te teken, Egipte se belange bo die doel van Arabiese eenheid gestel het, Nasser se panarabisme verraai het, en die beeld van 'n verenigde "Arabiese front" vir die ondersteuning van die [[Palestyne]] teen die "Sioniste Entiteit" vernietig het. Sadat het egter vroeg al besluit dat vrede die enigste oplossing was.<ref name="nytimes.com">{{cite news|url=https://www.nytimes.com/learning/general/onthisday/bday/1225.html|work=The New York Times|title=Anwar el-Sadat, the Daring Arab Pioneer of Peace with Israel}}</ref><ref>{{cite web|url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1978/press.html|title=The Nobel Peace Prize 1978 -– Presentation Speech|publisher=Nobel prize|year=1978|accessdate=2 February 2011}}</ref> Sadat se skuif na 'n strategiese verhouding met die VSA is ook deur baie Arabiere as verraad gesien. In die VSA het sy pogings tot vrede vir hom gewildheid in sommige Evangeliese kringe gewen. Hy is by voorbeeld deur Pat Robertson bekroon met die "Prins van Vrede" Toekenning.<ref>{{cite web|url=http://www.patrobertson.com/Teaching/patprophecy.asp|title=Teaching|publisher=Pat Robertson|accessdate=2 February 2011|archiveurl=https://web.archive.org/web/20101221080848/http://patrobertson.com/Teaching/patprophecy.asp|archivedate=21 December 2010 <!--DASHBot-->|deadurl=no}}</ref>

As 'n reaksie op die ooreenkoms, het die [[Arabiese Liga]] in 1979 Egipte se lidmaatskap opgeskort, en sy hoofkwartier van [[Kaïro]] na [[Tunis]] verskuif. Arabiese Liga lidlande het op daardie stadium die uitwissing van die "Sioniste Entiteit", m.a.w. die staat van Israel as doel gehad. Die liga het eers in 1989 weer Egipte as 'n lid toegelaat en sy hoofkwartier teruggeskuif na Kaïro. As deel van die vredesooreenkoms het Israel in fases onttrek uit die Sinai Skiereiland. Sy onttrekking uit die hele gebied, behalwe die dorp van Taba, was teen 25 April 1982 voltooi, maar Israel het eers in 1989 daardie dorp ontruim.<ref name="nytimes.com" /> Die verbeterde verhoudings tussen Egipte en die Weste deur die Camp David Ooreenkomste het spoedig gelei tot sterk ekonomiese groei.<ref name="nytimes.com" /> Teen 1980 het Egipte se gespanne betrekkinge met die Arabiese Wêreld tot 'n tydperk van hoë inflasie gelei.<ref name="nytimes.com" />