Marie Antoinette: Verskil tussen weergawes

Met die dood van Louis XV op 10 Mei 1774, het die Dauphin die troon bestyg as Koning Lodewyk XVI van Frankryk en Navarra en Marie Antoinette het Koningin van Frankryk en Navarra geword.  Aan die begin, het die nuwe koningin net 'n beperkte politieke invloed saam met haar man gehad. Hy het met die ondersteuning van sy twee belangrikste ministers, Hoof Minister Maurepas en Minister van Buitelandse sake, Vergennes, verskeie van haar kandidate blokeer om belangrike posisies in te neem, insluitend Choiseul.<ref>{{Harvnb|Fraser|2001|pp=136–137}}</ref><ref>{{Harvnb|Arneth and Geffroy ii|1874|pp475-480}}</ref> Die koningin het egter steeds 'n deurslaggewende rol gespeel in die skande en die ballingskap van die magtigste van Louis XV se ministers, die Hertog van Aiguillon.<ref>Castelot, André, ''Marie-Antoinette'', Librairie académique Perrin, Paris, 1962, pp. 107-108</ref><ref>{{Harvnb|Fraser|2001|pp=124–127}}</ref><ref>{{Harvnb|Lever|Marie Antoinette 1991|pp=125}}</ref>

Die koningin het baie spandeer op mode, luukshede en dobbel, al het Frankryk 'n ernstige finansiële krisis in die gesig gestaar en die gewone bevolking gely. Rose Bertin het spesiaal rokke, hare en haarstyle vir haar geskep. Haarstukke soos ''poef''s wat tot 90 cm (drie voet) hoog is, en die ''panache'' ('n spuit van vere pluime) is spesiaal vir aarhaar ontwerp en gemaak. Marie Antoinette het ook die Engelse mode rokke gedra wat van indienne ('n materiaal verban in Frankryk reeds van 1686 tot 1759), percale en moeselien gemaak was.<ref>''Fashion, the mirror of history'', page 190, Michael Batterberry, Ariane Ruskin Batterberry, Greenwich House, 1977. {{ISBN|978-0-517-38881-5}}</ref><ref>{{Harvnb|Fraser|2001|pp=150–151}}</ref> Teen die tyd van die Meel Oorlog van 1775, waartydens 'n reeks opstande teen die hoë prys van meel en brood plaasgevind het, was haar reputasie onder die algemene publiek glad nie beter as enige van dié vroeere konings nie. In werklikheid was baie mense in die land  besig om haar te blameer vir die vernederende ekonomiese situasie wat gedui het op die land se onvermoë om sy skuld te betaal en dit het hulle gevoel was die gevolg van haar mors van die land se geld.<ref>Carolly Erickson, To the Scaffold: The Life of Marie Antoinette. William and Morrow and Company, New York, pp. 163.</ref> Marie Antoinette se ma, Maria Theresa, het haar kommer uitgespreek oor haar dogter se bestedings gewoontes deur korrespondensie veral met verwysing na die burgerlike onrus en wat dit besig was om te veroorsaak.<ref>Thomas, Chantal. The Wicked Queen: The Origins of the Myth of Marie Antoinette. Translated by Julie Rose. New York: Zone Books, 2001, pp. 51.</ref>

So vroeg As 1774 het Marie Antoinette begin vriende maak veral 'n paar van haar manlike bewonderaars, soos die baron de Besenval, die duc de Coigny, en [[Esterházy|Tel Valentin Esterházy]],.<ref>{{Harvnb|Fraser|2001|pp=140–145}}</ref><ref>{{Harvnb|Arneth and Geffroy i|1874|pp=400–410}}</ref> Sy het ook hegte vriende met verskillende dames by die paleis. Die belangrikste was Marie-Louise, princesse de Lamballe, wat verband hou met die koninklike familie deur middel van haar huwelik in die Penthièvre familie. Op 19 September 1774 is Marie-Louise aangestel as haar superintendent van haar huishouding.<ref>{{Harvnb|Fraser|2001|pp=129–131}}</ref><ref>{{Harvnb|Fraser|2001|pp=131–132}}; {{harvnb|Bonnet|1981}}</ref> Hierdie aanstelling is gou oorgedra na haar nuutste gunstelling die duchesse de Polignac.

Te midde van die atmosfeer van 'n golf van ''libelles'', het die Heilige Romeinse Keiser Josef  incognitogeheimsinnig na Frankryk gekom. Hy gebruik die naam van Comte de Falkenstein, vir 'n ses-week besoek waartydens hy toer deur Parys en 'n gas is by Versailles. Hy ontmoet sy suster en haar man op 18 April 1777 by die château de la stomme , en praat reguit met sy swaer. Hy is nuuskierig  waarom die koninklike huwelik net nie voltrek word nie? Sy gevolgtrekking is dat daar geen struikelblok vir die egpaar se huwelik en voltrekking te wees nie behalwe die koningin se gebrek aan belangstelling en die koning se onwilligheid om homself uit te put.<ref>Lever, Evelyne, ''Louis XVI'', Fayard, Paris, 1985, pp. 289-291</ref> In' n brief aan sy broer, Leopold, beskryf Josef dit as as 'n volledige flater.<ref>{{Harvnb|Cronin|1974|pp=158–159}}</ref>

Intussen het die konining verandering begin maak in die paleis. Sommige van die veranderinge is met veral afkeuring van die ouer geslag gedoen, soos die afskaffing van swaar grimering en die gewilde wye-hoepel panniers. Die nuwe modes het vir 'n eenvoudiger vroulike gevoel gegaan. Eerste getipeer deur die landelike ''kleed à la polonaise'' styl en later deur die ''gaulle'', 'n lae moeselien rok waarin  Marie Antoinette in ' n 1783 Vigée-Le Brun portret verskyn.<ref>{{Harvnb|Cronin|1974|pp=127–128}}</ref> In 1780 sy het begin om deel te neem aan die amateur speel en musiekblyspele in 'n teater wat vir haar gebou is deur Richard Mique by die Petit Trianon.<ref>{{Harvnb|Fraser|2001|pp=174–179}}</ref>

In 1783 speel die koningin 'n deurslaggewende rol in die nominasie van Charles Alexandre de Calonne, 'n goeie vriend van die Polignacs, as Kontroleerder-Generaal van Finansies, en van die baron de Breteuil as die Minister van die Koninklike Huishouding. Hy was moontlikldiemoontlikl die sterkste en mees konserwatiewe minister van die regering. Die oorsaak was dat Marie Antoinette se invloed steeds kardinaal in die regering was, en dat nuwe ministers  enige verandering aan die struktuur van die ou regime sal verwerp. Meer as dit het die besluit deur de Ségur, die minister van oorlog, wat vier quarterings van die adel as voorwaarde vir die aanstelling van offisiere stel, die toegang versper van die gewone mense om belangrike posisies in die gewapende magte te beklee. Hierdie het spesifiek die konsep van gelykheid, een van die belangrikste griewe en oorsake van die Franse Revolusie uit gedaag.<ref>{{Harvnb|Fraser|2001|pp218-220}}</ref><ref>{{Harvnb|Price Munro|Preserving the Monarchy: The Comte de Vergennes, 1774–1787|1995|pp=30–35,145–150}}</ref>

Marie Antoinette se tweede swangerskap ëindig in 'n [[miskraam]] vroeg in Julie 1779. Dit word bevestig deur die briewe tussen die koningin en haar ma, alhoewel sommige geskiedkundiges glo dat sy moontlik onreelmatig menstueer het en dit verkeerdelik vir 'n verlore swangerskap ervaar het.<ref>[http://scholarworks.umass.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1965&context=theses Meagen Elizabeth Moreland: ''The Performance of Motherhood in the Correspondence of Madame de Sévigné, Marie-Thérèse of Austria and Joséphine Bonaparte to their Daughters'' - Chapter I Contextualizing the correspondence, p. 11] [retrieved 1 October 2016].</ref> Haar derde swangerskap is bevestig in Maart 1781, en op 22 Oktober het sy geboorte gegee het aan Louis Josef Xavier François, Dauphin van Frankryk.

Marie Antoinette se moeder Keiserin Maria Theresa sterf op 29 November 1780 in Wene. Marie Antoinette het gevrees dat die dood van haar moeder die Franco-Oostenrykse alliansie (asook  uiteindelik, haarself) in gevaar sal stel. Haar broer, Joseph II, Heilige Romeinse Keiser het aan haar geskryf dat hy van geen voorneme is om die die alliansie te oortree nie.